Ο ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο μαζί με την εργατική τάξη
Όχι στο αντεργατικό νομοσχέδιο Μητσοτάκη – Χατζηδάκη. Κάτω τα χέρια από το οχτάωρο. Ασταμάτητα δουλεύουν μόνο τα ρολόγια!
Ζωντανά στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ στην εκπομπή “ΣΗΜΕΡΑ” με τη Μαρία Αναστασοπούλου και τον Δημήτρη Οικονόμου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φοβάται διαρροές στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και στο νομοσχέδιο για τα εργασιακά –που κατεδαφίζει μισθούς και εργασιακές σχέσεις- αλλά και στα μνημόνια για τη Συμφωνία των Πρεσπών μετά τη μεγάλη κωλοτούμπα που έκανε στο συγκεκριμένο ζήτημα η ΝΔ. Για αυτό το λόγο κρατά τη Βουλή σε κατάσταση υπολειτουργίας
Λέμε όχι με ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας
Λέμε όχι στο νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια.
Ένα νομοσχέδιο βαθιά συντηρητικό, που παραγνωρίζει το συμφέρον του παιδιού προς όφελος μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.
Που προβλέπει οριζόντιες ρυθμίσεις εκεί όπου απαιτείται εξατομικευμένη κρίση με γνώμονα τις ανάγκες του παιδιού.
Που δεν αντιμετωπίζει το παιδί ως αυθύπαρκτη οντότητα αλλά σαν μήλο της Έριδος.
Λέμε όχι από σεβασμό στα δικαιώματα των θυμάτων οικογενειακής βίας.
LIVE| Στο Kontra Channel | Με τον Γιώργο Μελιγγώνη
Η σχέση εργοδότη εργαζόμενου δεν είναι σχέση ισότητας και αυτό αναγνωρίζεται από το εργατικό δίκαιο. Είναι μια ιδιαίτερη σχέση όπου η εργοδοσία έχει την κυρίαρχη θέση καθώς ο εργαζόμενος εξαρτάται από αυτήν.
Τα επιχειρήματα της ΝΔ αγνοούν την πραγματικότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε οποιαδήποτε καπιταλιστική χώρα Ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να βρει δρόμους και τρόπους να εξαναγκάσει και να εκβιάσει τους εργαζομένους όταν αυτοί δεν προστατεύονται, όταν δεν υπάρχουν οι εγγυήσεις της συλλογικής διαπραγμάτευσης
Τα πάντα ανοίγουν στη χώρα εκτός από τη Βουλή και τα Πανεπιστήμια. Με ευθύνη του κ. Μητσοτάκη η Δημοκρατία στη χώρα μας μένει κολοβή.
Συνέντευξη στην Αυγή της Κυριακής και τον Σπύρο Ραπανάκη
𝞖 κυβέρνηση φαίνεται ότι δημοσκοπικά έχει μπει σε έναν κύκλο φθοράς, χωρίς όμως να εισπράττει εντυπωσιακά οφέλη προς το παρόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Πού θεωρείτε ότι οφείλεται αυτό;
Η πολιτική φάση την οποία διανύουμε δεν είναι απλώς φάση φθοράς της κυβέρνησης. Εκτιμώ ότι προοικονομεί ευρύτερες ανακατατάξεις των κοινωνικών εκπροσωπήσεων και συνακόλουθα των πολιτικών συσχετισμών. Ούτως ή άλλως ο κόσμος της μισθωτής εργασίας, της επισφάλειας, οι άνεργοι και η νεολαία ποτέ δεν εκφράστηκαν κυρίαρχα από τη Νέα Δημοκρατία. Από την άλλη, τα μεσαία μισθωτά στρώματα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες αλλά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις σήμερα βλέπουν τα αδιέξοδα που συσσωρεύει η πολιτική Μητσοτάκη και με τις επιλογές διαχείρισης της πανδημίας αλλά και συνολικότερα. Αρχίζουν να κατανοούν ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης διαμορφώνεται με μοναδικό γνώμονα την ενίσχυση των μεγάλων και πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, καθώς η πανδημία αξιοποιήθηκε ως ευκαιρία για την επιτάχυνση του σχεδίου εκκαθάρισης των λεγόμενων μη ανταγωνιστικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη μείωση μισθών και τον περιορισμό της αυτοαπασχόλησης. Αυτό είναι κεντρικό στοιχείο της στρατηγικής του νεοφιλελευθερισμού και σήμερα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Όλα αυτά δημιουργούν σήμερα προϋποθέσεις για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και τη διαμόρφωση μιας νέας πλειοψηφίας, δημοκρατικής και προοδευτικής. Αυτό που χρειάζεται σήμερα λοιπόν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να συνεχίσει τη μαχητική και δομική αντιπολίτευση στη βάση του προγραμματικού πλαισίου που ήδη έχει διαμορφώσει, με άξονες τη στήριξη της εργασίας, την ενίσχυση των μικρομεσαίων, τη διαγραφή του ιδιωτικού χρέους, τη συγκρότηση ενός νέου κοινωνικού κράτους και την αποκατάσταση της θεσμικής ομαλότητας με βαθιές δημοκρατικές τομές στο κράτος και την κοινωνία.
𝞖 Ν.Δ. ως αντιπολίτευση συγκρότησε και έστησε τη στρατηγική της γύρω από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 έως το 2015 ηγήθηκε του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου. Ποια είναι η στρατηγική σας σε επίπεδο κοινωνικών συμμαχιών για να συγκροτηθεί μια νέα διαιρετική τομή και εν δυνάμει μια κοινωνική πλειοψηφία απέναντι στην κυβέρνηση;
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα. Η Ν.Δ. πράγματι επένδυσε στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, όμως αυτό από μόνο του δεν εξηγεί τη νίκη της. Στην πραγματικότητα, κατάφερε να ενοποιήσει τον κόσμο της Δεξιάς μέσω της εθνικιστικής ρητορικής, ενώ δημιούργησε ρωγμές στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τα μεσαία στρώματα. Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Σήμερα αυτό που κρίνεται είναι η διαχείριση της πανδημίας αλλά και της μεταπανδημικής κρίσης.
Και όπως σας έλεγα, διαμορφώνονται, λόγω των αδιεξόδων που συσσωρεύει η κυβέρνηση, οι όροι για μια νέα κοινωνική πλειοψηφία όπως την περιέγραψα προηγουμένως. Αυτό λοιπόν που πρέπει να μας ενδιαφέρει τώρα δεν είναι μια νέα αρνητικού χαρακτήρα διαιρετική τομή αλλά ο τρόπος που θα ενοποιηθούν τα διαφορετικά αλλά συγκλίνοντα κοινωνικά συμφέροντα της πλειοψηφίας μέσα από ένα σαφές στρατηγικό σχέδιο ανάταξης της οικονομίας με αναδιανομή, συγκρότηση ενός νέου κοινωνικού κράτους, ενίσχυση της μισθωτής εργασίας και στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η διαιρετική τομή, όχι στο επίπεδο της αυστηρής θεωρίας αλλά της καθημερινής πολιτικής και των ιδεολογικών αναπαραστάσεων, είναι λοιπόν λαός / κοινωνική πλειοψηφία από τη μια μεριά και ελίτ από την άλλη.
𝞞 ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο για τα εργασιακά ως τη «μητέρα των μαχών». Η οργανωμένη κοινωνία -συνδικάτα, φορείς- μάλλον είναι σε φάση ανασυγκρότησης. Ποιοι θα δώσουν αυτή τη μάχη; Είναι ευκαιρία για να ανασυγκροτηθούν με πιο ταχείς ρυθμούς; Αν περάσει το νομοσχέδιο από τη Βουλή, υπάρχει στρατηγική ανατροπής του από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Πράγματι εδώ και καιρό τα συνδικάτα βρίσκονται σε κρίση. Η περίοδος των Μνημονίων, ο κατακερματισμός των χώρων εργασίας, η επέκταση μορφών ελαστικής εργασίας, η επισφάλεια αλλά και τα ιστορικά χαρακτηριστικά του οργανωμένου εργατικού κινήματος στην Ελλάδα εξηγούν σε κάποιο βαθμό αυτή την κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην άρνηση της ΓΣΕΕ να προκηρύξει απεργία στις 6 Μαΐου και στην απουσία της από την εργατική κινητοποίηση. Είναι ακριβώς αυτή η στάση που από τη μια απαξιώνει το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά από την άλλη ανοίγει και με άλλους όρους τη συζήτηση για την αναγκαιότητα αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Διότι πλέον δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Όμως αυτό αφορά το μεσοπρόθεσμο διάστημα. Τώρα, σήμερα, τη μάχη θα δώσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα και η ΑΔΕΔΥ, δυστυχώς χωρίς τη στήριξη της ΓΣΕΕ. Από ’κεί και πέρα όμως, είναι δεδομένο ότι η κινητοποίηση αυτή δεν αφορά μόνο τις οργανωμένες δυνάμεις του εργατικού κινήματος αλλά το σύνολο των μισθωτών εργαζομένων, των ανέργων, τη νεολαία, τον κόσμο της επισφάλειας, τους εργαζόμενους με μπλοκάκι. Ενώ ταυτόχρονα είναι ένα μεγάλο ιδεολογικό στοίχημα η συμμετοχή και των μικρομεσαίων και των αυτοαπασχολούμενων σε αυτό το μεγάλο κίνημα. Και είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει και θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη μεγάλη μάχη, όπως φάνηκε και από την κινητοποίηση της 6ης Μαΐου, ενώ η κατάργηση του νόμου, εφόσον ψηφιστεί, είναι αυτονόητη από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Άμεση προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι η μάχη απέναντι στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη και, στη συνέχεια, η διενέργεια της μεγάλης προγραμματικής συνδιάσκεψης στις αρχές του καλοκαιριού, που αποτελεί ορόσημο στη μεγάλη προσπάθεια συγκρότησης μιας νέας αριστερής και προοδευτικής κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας
𝞔ναν χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας, δειλά – δειλά επανερχόμαστε στην κανονικότητα. Πόσο διαφορετικά θα είχε διαχειριστεί την κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ;
Είμαστε πολύ μακριά ακόμα από την επιστροφή στην κανονικότητα. Το άνοιγμα τομέων της εστίασης και του λιανικού εμπορίου μπορεί να δημιουργεί μια τέτοια εντύπωση, όμως η πανδημία συνεχίζει ακάθεκτη την τραγική πορεία της και η κυβέρνηση δεν φαίνεται να είναι σε θέση να την περιορίσει. Απλώς ποντάρει τώρα στην έλευση του καλοκαιριού, ενώ επιμένει να μην στηρίζει πραγματικά το ΕΣΥ, να μην συνταγογραφεί μαζικά τεστ, να μην προχωρά σε ελέγχους στους μεγάλους χώρους εργασίας, να μην ενισχύει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να μην παίρνει τα αναγκαία μέτρα για τη στήριξη της οικονομίας. Ο ιός θερίζει στην Αττική, τα κρούσματα δεν παρουσιάζουν σημαντική πτωτική τάση, ενώ η Ελλάδα έχει περισσότερους νεκρούς ανά εκατομμύριο πληθυσμού ακόμη και από την Ινδία, που είναι πρώτη είδηση σε όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια στρατηγικού χαρακτήρα αποτυχία της κυβέρνησης και του κ. Μητσοτάκη, η οποία δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από το τείχος προστασίας που υψώνουν εκδοτικά συγκροτήματα και τηλεοπτικοί σταθμοί. Με μια αποτυχία όχι απλώς διαχείρισης αλλά ιδεών και στρατηγικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είχε από την αρχή μιλήσει για την ανάγκη μιας άλλης στρατηγικής, μιας στρατηγικής ενίσχυσης του ΕΣΥ, μαζικών τεστ και αυστηρής ιχνηλάτησης, για αυστηρά πρωτόκολλα και ελέγχους στους μεγάλους εργασιακούς χώρους, ενίσχυση των μέσων μεταφοράς. Για όλα αυτά υπήρχε η οικονομική δυνατότητα, όπως και για μια διαφορετική στρατηγική για την ελληνική οικονομία. Με στήριξη της εργασίας και των μισθών και στήριξη της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και διαγραφή του ιδιωτικού χρέους.
𝞛ε αφορμή την αναφορά σας σε «μηχανισμούς παραεξουσίας», που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, και με βάση την κυβερνητική σας εμπειρία, μπορείτε να μας δώσετε ένα – δύο παραδείγματα τέτοιων μηχανισμών; Ποιες αλλαγές θα προτείνατε στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης;
Παραδείγματα χιλιάδες. Από τις προνομιακές σχέσεις μηχανισμών στο εσωτερικό των υπουργείων με την τρόικα, τις εστίες διαφθοράς στη διοίκηση και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, τη μετατροπή δομών σε οχυρά επιχειρηματικών συμφερόντων, το φιλτράρισμα ή ακόμα και το μπλοκάρισμα πολιτικών αποφάσεων – την παράκαμψη δηλαδή της λαϊκής κυριαρχίας, αν θέλετε να μιλήσουμε με νομικούς όρους. Αυτά τα φαινόμενα εν μέρει περιέγραφε και ο Νίκος Πουλαντζάς όταν δημιούργησε την έννοια της δομικής επιλεκτικότητας του κράτους, στην ανάλυσή του για τον αυταρχικό κρατισμό. Γι’ αυτούς τους μηχανισμούς μίλησα, που τους γνωρίζουν όλοι στην Ελλάδα. Απλώς κάποιοι, η Ν.Δ. δηλαδή και τα ολιγαρχικά συμφέροντα, θέλουν την αναπαραγωγή τους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θέλει την εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης και δίνει αγώνα για τη διαφάνεια και τον δημοκρατικό έλεγχο.
𝞞λοκληρώθηκαν οι διαδικασίες, πριν λίγο καιρό, για την εκλογή νομαρχιακών του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος είναι ο απολογισμός και ποια τα επόμενα βήματα;
Ο απολογισμός μόνο θετικός μπορεί να είναι όταν, σε συνθήκη πανδημίας, σχεδόν 17.000 αντιπρόσωποι σε 67 νομαρχιακές συνδιασκέψεις συζήτησαν πολιτικά, έκαναν απολογισμό αλλά και προγραμματισμό δράσης, εμβάθυναν στον στρατηγικό και προγραμματικό προβληματισμό. Το γεγονός μάλιστα ότι αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε διαδικτυακά συνιστά ένα ψηφιακό άλμα για το κόμμα, που πρωτοπορεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Είναι λοιπόν μια παρακαταθήκη που δίνει νέα πνοή στο εγχείρημα της διεύρυνσης και της μαζικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, που συνεχίζεται ώστε να αντιστοιχηθεί η πολιτική μας επιρροή με την οργανωτική μας δύναμη και να αποκτήσουμε βαθιές κοινωνικές ρίζες. Στα συνδικάτα, στην Αυτοδιοίκηση, στις επιστημονικές ενώσεις, στα επιμελητήρια και τους συλλόγους.
Σήμερα βεβαίως η άμεση προτεραιότητα είναι η μάχη απέναντι στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη και, στη συνέχεια, η διενέργεια της μεγάλης προγραμματικής συνδιάσκεψης στις αρχές του καλοκαιριού, που αποτελεί ένα ορόσημο στη μεγάλη προσπάθεια συγκρότησης μιας νέας αριστερής και προοδευτικής κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας.
𝞟ριν από λίγες ημέρες η διοίκηση Μπάιντεν μέσω της εκπροσώπου των ΗΠΑ στον ΠΟΥ τάχθηκε υπέρ της άρσης των πατεντών για τα εμβόλια. Η ελληνική κυβέρνηση έχει αρνηθεί διά στόματος Μητσοτάκη να αναλάβει ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για να μην καταργηθεί η ελεύθερη αγορά. Τι δυνατότητες ανοίγει η κατεύθυνση της διοίκησης Μπάιντεν, όχι μόνο στο θέμα του εμβολίου, αλλά και συνολικότερα ως προς τα θέσφατα του νεοφιλελευθερισμού; Πώς σχολιάζετε την εμμονή σε αυτά της κυβέρνησης Μητσοτάκη;
Καταρχάς να πω ότι είναι τελείως κωμική η προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να οικειοποιηθεί την πρόταση Μπάιντεν, την ώρα που την είχε χλευάσει όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τον είχε καλέσει να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία στην Ευρώπη. Στα σοβαρά όμως τώρα, που προφανώς δεν αφορούν και δεν εμπλέκουν κατά κανέναν τρόπο τον κ. Μητσοτάκη: Η πρόταση αυτή καθεαυτή, για όποιους λόγους και αν έγινε, ακόμα και αν αυτοί οι λόγοι δεν είναι κυρίως ιδεολογικοί αλλά πραγματιστικοί, ανοίγει δρόμους και προκαλεί αντικειμενικά μια μεγάλη ρωγμή στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία. Και η ευρωπαϊκή Αριστερά αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχουμε κάθε λόγο να την αξιοποιήσουμε, να την καταστήσουμε όχι απλώς μαχητό αίτημα αλλά κοινωνικό παγκόσμιο κεκτημένο. Η άρνηση βεβαίως της Άνγκελα Μέρκελ είναι μια κακή εξέλιξη -αναμενόμενη βέβαια, με δεδομένο τον ορντολιμπεραλιστικό χαρακτήρα της κυρίαρχης ιδεολογίας στη Γερμανία-, παρ’ όλα αυτά όμως η συζήτηση άνοιξε. Και η έκβαση της μάχης είναι ανοιχτή.
Όχι στην κατάργηση του οκτάωρου
Όχι στην κατάργηση του οκτάωρου
Όχι στην φτηνή και ελαστική εργασία
Μαζική παρουσία του κόσμου της εργασίας στην απεργιακή κινητοποίηση της 6ης Μάη!
Συνεχίζουμε για να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο Μητσοτάκη – Χατζηδάκη. Κάτω από μια κοινή σημαία, με μια κοινή αγωνία για δουλειά, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια.
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη δουλειά με αξιοπρέπεια.
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη δουλειά με αξιοπρέπεια. Όχι στην κατάργηση του οκτάωρου! Αύριο 11 στην πλατεία Κλαυθμώνος δίνουμε το σήμα της αντεπίθεσης!
Συνέντευξη στο Στο Κόκκινο 105,5 στη Μαρίνα Μάνη και το Χρυσόστομο Λουκά
Η επίθεση της κυβέρνησης στους εργαζόμενους ξεκινάει από τον Ιούλιο του 2019. Από τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν η κατάργηση του νόμου για την αιτιολογημένη απόλυση, η αναστολή των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η υποβάθμιση του ΣΕΠΕ, η μείωση των προστίμων στις παραβάσεις υπερωριών. Είναι συνέχεια όλων αυτών το νομοσχέδιο που φέρνει ο κ. Χατζηδάκης για να διευκολύνει τους εργοδότες να εκμεταλλευτούν ακόμα πιο εντατικά τους εργαζόμενους τους.
Συνέντευξη στη 𝑹𝑬𝑨𝑳 𝑵𝑬𝑾𝑺 και στον Φοίβο Κλαυδιανό
𝜠ίστε βέβαιος ότι το άνοιγμα της εστίασης, μετά και από δική σας παρότρυνση, δε θα πυροδοτήσει τα κρούσματα;
Αυτό που έχει πυροδοτήσει την έκρηξη της πανδημίας είναι η κυβερνητική αδιαφορία για τον έλεγχο της διασποράς στις εστίες υπερμετάδοσης του ιού. Του μεγάλους εργασιακούς χώρους, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα σχολεία που άνοιξαν διαδοχικά χωρίς εγγυήσεις ασφάλειας για μαθητές και καθηγητές. Η συνολική εξάλλου κακή πορεία της πανδημίας, οι 10.000 θάνατοι με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά θνητότητας από COVID-19 σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι συνέπεια της επιλογής της κυβέρνησης να αφήσει το ΕΣΥ στην τύχη του, χωρίς ενίσχυση των ΜΕΘ, χωρίς αύξηση του προσωπικού, χωρίς σοβαρό σχεδιασμό για μια τόσο σοβαρή κατάσταση. Την ίδια στιγμή μάλιστα που επέλεξε να μην εμπλέξει τον ιδιωτικό τομέα της υγείας στη μάχη κατά της COVID-19 με αποτέλεσμα το ΕΣΥ να έχει μετατραπεί σε σύστημα της μίας νόσου ώστε να δημιουργούνται ροές πελατείας στον ιδιωτικό τομέα της υγείας για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που χρήζουν περίθαλψης. Πρόκειται για ωμό κυνισμό και στυγνό υπολογισμό σε βάρος της κοινωνίας. Ειδικά δε για την εστίαση η επιστημονική εκτίμηση εδώ και καιρό είναι ότι το άνοιγμα της σε εξωτερικούς χώρους όχι μόνο δε θα επιδεινώσει αλλά θα αποσυμφορήσει την κατάσταση καθώς είναι η καθολική απαγόρευση και η μη ρύθμιση που πολλές φορές τροφοδοτούν την παραβατικότητα και τις αντικοινωνικές συμπεριφορές.
𝜞ιατί κατηγορήσατε τον πρωθυπουργό ότι ρίχνει την ευθύνη στους πολίτες, επειδή τους παρότρυνε να προχωρήσουν σε εμβολιασμούς;
Μας αδικείτε. Κατηγορήσαμε τον Πρωθυπουργό και ορθά για την κυνική δήλωση ότι όσοι πέθαναν φταίνε επειδή δεν εμβολιάστηκαν και όχι επειδή παροτρύνει τους πολίτες να εμβολιαστούν. Αντί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη μη στήριξη του ΕΣΥ επέλεξε να κάνει μια πραγματικά ανατριχιαστική δήλωση. Σε αυτή τη χώρα τελικά όλοι έχουν ευθύνες εκτός από τον ανέμελο κο Μητσοτάκη ο οποίος δε φέρει καμία απολύτως: ούτε για τους 10.000 θανάτους, ούτε για το ΕΣΥ, ούτε για την οικονομική κρίση, ούτε για τον εκτροχιασμό της πανδημίας, ούτε για το όργιο αυθαιρεσιών των κρατικών οργάνων, ούτε για τα σκάνδαλα των απευθείας αναθέσεων, ούτε για την υπόθεση Λιγνάδη, για τίποτα απολύτως.
𝜜σκήσατε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση για το ακαταδίωκτο των μελών της επιτροπής. Σκοπεύετε να κινήσετε διαδικασίες εναντίον είτε της επιτροπής είτε της κυβέρνησης;
Μα δεν είναι θέμα διαδικασιών. Είναι θέμα αρχής, θέμα διαφάνειας, ισότητας και δημοκρατίας και αφορά πρώτα και κύρια τα κυβερνητικά και διοικητικά στελέχη που καλύπτει το ακαταδίωκτο σε μια πρωτοφανή κίνηση αποφυγής ανάληψης της πολιτικής ευθύνης. Δεν είναι όμως μόνο το ακαταδίωκτο. Είναι και η απαγόρευση κλήσης των μελών των τριών επιτροπών ως μαρτύρων σε σχετικές δίκες. Μια προφανής προσπάθεια να συγκαλυφθούν δηλαδή οι αντιφάσεις, οι ολιγωρίες, οι επιλογές που αφορούν πρωτίστως το ξαναλέω την κυβέρνηση και την πολιτική και διοικητική ηγεσία. Αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση αρνείται εδώ και μήνες να δώσει τα πρακτικά των συνεδριάσεων των επιτροπών στη δημοσιότητα: το θέμα είναι να μην αποκαλυφθεί ότι ο κος Μητσοτάκης έδρασε και εξακολουθεί να δρα με γνώμονα το πολιτικό κόστος και όχι την προστασία των πολιτών και της δημόσιας υγείας.
𝜫ιστεύετε ότι με το σχέδιο για την οικονομία που παρουσιάσατε πρόσφατα θα κάνετε τα μεσαία στρώματα να σας εμπιστευτούν ξανά;
Το σχέδιο για τη διαγραφή του ιδιωτικού χρέους και τη στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει αποτελεί έναν από τους άξονες ενός συνολικού προγράμματος για την επανεκκίνηση και ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Μαζί με τη στήριξη της εργασίας, την απόκρουση των άθλιου νομοσχεδίου Χατζηδάκη – Μητσοτάκη που καταργεί το οκτάωρο και απορυθμίζει πλήρως την αγορά εργασίας, το σχέδιο για τη στήριξη της ρευστότητας των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και την απαλλαγή τους από το βραχνά του ιδιωτικού χρέους δημιουργεί τους προγραμματικούς όρους μια μεγάλης και ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας: εργαζόμενων, ελεύθερων επαγγελματιών, επιστημόνων, μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών που έχουν αυτή τη στιγμή κοινό συμφέρον να αντιστραφεί η πολιτική Μητσοτάκη που στηρίζει ελάχιστους μεγάλους και πολύ μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
𝜧ε δεδομένο ότι η πανδημία επιμένει, δε σας ανησυχούν οι κινητοποιήσεις στις οποίες καλείτε για τα εργασιακά;
Έχουμε καλέσει εδώ και αρκετό καιρό την κυβέρνηση όσο διαρκεί η πανδημία να αποφύγει να ανοίξει ζητήματα που πυροδοτούν κοινωνικές εντάσεις και αντιπαραθέσεις λόγω της ειδικής συνθήκης. Όμως η κυβέρνηση έχει βρει ευκαιρία μέσα στην πανδημία να σαρώσει κάθε κεκτημένο του κόσμου της εργασίας, να καταργήσει κάθε συλλογικό δικαίωμα, να μειώσει μισθούς, να απαξιώσει την εργασία. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι όταν η κυβέρνηση συνεχίζει να νομοθετεί χωρίς να συμβαίνει τίποτα δεν μπορεί η κοινωνία και οι πολιτικές δυνάμεις να παραμένουν σιωπηλές. Είναι μια ωραιότατοι δικαιολογία για τον κο Μητσοτάκη πάντως αυτή: Εκείνος να συνεχίζει να διαλύει στο πέρασμα του κάθε δικαίωμα και κάθε κεκτημένο και μετά να κατηγορεί τους πολίτες που αντιδρούν. Αλλά πλέον δε νομίζω ότι πείθει κανέναν εκτός από μερικούς φανατικούς της σκληρής δεξιάς.
𝜯ις προηγούμενες ημέρες υπήρξε μεγάλη αντιπαράθεση γύρω από τις δηλώσεις σας για τη «εκκαθάριση μηχανισμών παραεξουσίας». Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιμείνει στο θέμα των «αρμών της εξουσίας»;
Τις προηγούμενες μέρες παρακολουθήσατε για μια ακόμη φορά ένα χαρακτηριστικό τρόπο λειτουργίας της μονταζιέρας που έχει στήσει η ΝΔ σε συνεργασία με συγκεκριμένα εκδοτικά και τηλεοπτικά συγκροτήματα. Ένα κανονικότατο στήσιμο. Εσείς δηλαδή τι θα προτείνατε; Να αφήσουμε τους μηχανισμούς παραεξουσίας, διαφθοράς και παράκαμψης της λαϊκής κυριαρχίας που λειτουργούν στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης να συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους; Καταλαβαίνω βέβαια την αγωνία της Νέας Δημοκρατίας διότι αυτοί είναι μηχανισμοί που ή ίδια έστησε και στους οποίους στηρίζεται επομένως είναι εύλογο να αντιδρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς λοιπόν θα επιμείνει στο θέμα της δημοκρατίας και της διαφάνειας στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης όσο και αν κάποιοι ενοχλούνται με αυτό.
𝜜ν γίνουν εκλογές το φθινόπωρο, πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ όποτε και αν γίνουν εκλογές μπορεί και θα είναι πρώτο κόμμα. Η κυβέρνηση έχει μπει σε έναν κύκλο φθοράς, η κοινωνική δυσαρέσκεια διογκώνεται, οι συνέπειες της αποτυχίας σε πανδημία και οικονομία συσσωρεύονται, η υπομονή εξαντλείται και ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει. Το στοίχημα για μας είναι με τη μαχητική κοινωνική και προγραμματική αντιπολίτευση και τη ριζοσπαστική μας πρόταση να μετατρέψουμε τη δυσαρέσκεια σε αίτημα για την πολιτική αλλαγή, να δημιουργήσουμε την αναγκαία πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία υπέρ μιας προοδευτικής και αριστερής διακυβέρνησης.
Συνέντευξη του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Τζανακόπουλου στο Newsbomb.gr και τον δημοσιογράφο Αντώνη Γκιόκα
Κύριε Τζανακόπουλε, το τρίτο κύμα της πανδημίας συνεχίζει να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, παρά τους έξι μήνες αυστηρού λοκ ντάουν. Τι πιστεύετε ότι πήγε λάθος;
Η δραματική εξέλιξη της πανδημίας, οι 10.000 θάνατοι, το γεγονός ότι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων σε σχέση με όσους έχουν νοσήσει σε ολόκληρη την ΕΕ, η ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού, η οριακή κατάσταση του ΕΣΥ είναι αποκλειστικά ευθύνη της κυβέρνησης και του αποτυχημένου σχεδιασμού της. Πρόκειται για το πιο παρατεταμένο και πιο αποτυχημένο λοκντάουν σε ολόκληρη την Ευρώπη, διότι η κυβέρνηση θεώρησε ότι οι απαγορεύσεις αρκούν για να ελεγχθεί η πανδημία. Δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ, μετατρέποντας το σε σύστημα της μίας νόσου, εργαλειοποίησε την επιτροπή των επιστημόνων, δεν οργάνωσε ελέγχους στους μεγάλους χώρους εργασίας, δε βελτίωσε την κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, έστειλε αντιφατικά μηνύματα στην κοινωνία και τελικά ο ίδιος ο κύριος Μητσοτάκης κατέληξε να χρεώνει την ευθύνη για τους θανάτους ατομικά σε όσους χάνουν τη ζωή τους με έναν κυνισμό που αποδεικνύει όχι μόνο ότι ο έλεγχος έχει χαθεί αλλά και ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν έχει καν τη στοιχειώδη ενσυναίσθηση και σεβασμό απέναντι στους πολίτες. Πρόκειται εδώ για μια στρατηγική αποτυχία της κυβέρνησης, όχι απλώς αποτυχία διαχείρισης, αλλά αποτυχία μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Είναι τελικά οι ίδιες οι ιδέες της Νέας Δημοκρατίας και του κου Μητσοτάκη που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Από αυτή την αποτυχία που δεν αφορά μόνο την πανδημία αλλά και την οικονομία, δυστυχώς, υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι. Κερδισμένοι είναι οι ιδιώτες κλινικάρχες, οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα ολιγαρχικά συμφέροντα. Χαμένοι είναι οι πολίτες, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Στέκομαι λίγο σε αυτό που είπατε για την σχέση της κυβέρνησης με την επιτροπή των επιστημόνων. Γιατί θεωρείτε τόσο σημαντική τη δημοσιοποίηση των πρακτικών των συνεδριάσεων; Τι έχει να προσφέρει στη δημόσια συζήτηση;
Διαφάνεια και απόδοση ευθυνών. Αυτό είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί επιμένουμε να δοθούν τα πρακτικά στη δημοσιότητα. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν τι εισηγήθηκε η επιτροπή των επιστημόνων, τι αποφάσισε η κυβέρνηση και γιατί. Από την πρώτη στιγμή βεβαίως, η κυβέρνηση έριχνε την ευθύνη για τις αποφάσεις της στην επιτροπή των επιστημόνων. Αποδείχθηκε όμως, έστω από το μικρό απόσπασμα που είδε το φως της δημοσιότητας, ότι τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Υπάρχει λοιπόν εύλογη υπόνοια ότι η κυβέρνηση άλλες φορές χειραγωγούσε και άλλες φορές αγνοούσε την επιτροπή. Και όλα αυτά, παίζοντας ένα παιχνίδι πολιτικών σκοπιμοτήτων για το οποίο πρέπει να δώσει λογαριασμό. Αντί της διαφάνειας όμως, η κυβέρνηση επιμένει με εξοργιστικό τρόπο στη συγκάλυψη και την αποποίηση ευθυνών. Η τροπολογία για τα ακαταδίωκτο που ψήφισε την προηγούμενη εβδομάδα και η οποία αφορά και κυβερνητικούς παράγοντες, όχι μόνο ή κυρίως τους επιστήμονες, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η κυβέρνηση και ο κος Μητσοτάκης κάτι επιχειρούν να κρύψουν αλλά το κρυφτό δε θα διαρκέσει πολύ.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση αποφάσισε να χαλαρώσει κάποια από τα περιοριστικά μέτρα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Δεν ήταν ένα βήμα που θα έπρεπε να γίνει;
Μετά το αλαλούμ των αλληλοκατηγοριών μεταξύ Υπουργών, των αντιφατικών δηλώσεων, των προαναγγελιών που ξεχάστηκαν, μετά τα ανόητα κλισέ για «το τελευταίο μίλι» και τις «δύο κρίσιμες εβδομάδες», η κυβέρνηση στην πραγματικότητα ομολόγησε ότι η στρατηγική της έχει αποτύχει. Έκλεισε τα πάντα με 1000 κρούσματα και τα ανοίγει με 3500. Αν αυτό δεν είναι ομολογία αποτυχίας, τί είναι; Αφού απέτυχε να ελέγξει την πανδημία, να ενισχύσει το ΕΣΥ και να στηρίξει την ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε πανικό εξαιτίας των συνεπειών της αποτυχίας της. Ανοίγει τον τουρισμό αλλά διατηρεί το sms για την μετακίνηση των πολιτών ενώ ανοίγει τα εξωτερικά σύνορα αλλά εξακολουθεί να απαγορεύει τις μετακινήσεις εκτός νομού. Πρόκειται για κινήσεις χωρίς συνοχή, χωρίς λογική, κινήσεις πανικού που αυξάνουν την καχυποψία των πολιτών σε μια περίοδο που η εμπιστοσύνη στην οργανωμένη πολιτεία είναι η κρισιμότερη προϋπόθεση για να ελεγχθεί η πανδημία. Επομένως, η αξιολόγηση των μέτρων δεν μπορεί να γίνει αν δε δούμε τη στρατηγική εντός της οποίας εντάσσονται. Και εδώ δεν υπάρχει καμία στρατηγική, υπάρχει μόνο το κράτος του πανικού για την κατάρρευση. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και για την κοινωνία και για την οικονομία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να ανοίξει -με κανόνες- και η εστίαση. Θεωρείτε ότι θα βοηθήσει στην αποκλιμάκωση της πανδημίας;
Ακούστε, είναι η ολική απαγόρευση και η μη ρύθμιση που ευνοεί παραβατικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές, μαζί με την έλλειψη εμπιστοσύνης μιας κοινωνίας εγκλείστων που έχει φτάσει στα όρια της. Ο μοναδικός τρόπος να αποφευχθούν αυτά τα φαινόμενα αλλά και να αναπνεύσει η κοινωνία και οι εργαζόμενοι είναι το ελεγχόμενο άνοιγμα και όχι οι καθολικές απαγορεύσεις. Αυτές είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσουν στη δημιουργία μαύρης αγοράς και ανεξέλεγκτων καταστάσεων που θέτουν όλους σε κίνδυνο. Η ρύθμιση λοιπόν είναι η μοναδική λύση έναντι της καθολικής απαγόρευσης και είναι ακριβώς αυτό που δεν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση.
Το κόμμα σας παρουσίασε πρόσφατα τη δική του πρόταση για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Τι μηνύματα έχετε λάβει από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, στους οποίους και εστίαζε η πρόταση;
Το πρώτο μήνυμα που στέλνουν οι φορείς της ελληνικής οικονομίας και οι εκπρόσωποι των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων είναι το μήνυμα της εγκατάλειψης από την κυβέρνηση. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, 200.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κινδυνεύουν με κλείσιμο. Μιλάμε για το ¼ των επιχειρήσεων της χώρας. Αυτή η δραματική κατάσταση καταγράφεται εξάλλου και στους μακροοικονομικούς δείκτες, με την Ελλάδα να σημειώνει μια από τις χειρότερες οικονομικές επιδόσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Γι’ αυτό μίλησα προηγουμένως για στρατηγική αποτυχία της κυβέρνησης και στον τομέα της οικονομίας εκτός από την πανδημία. Διότι η ΝΔ, όπως ομολογεί και το σχέδιο Πισσαρίδη αλλά και η πρόταση της για το ταμείο ανάκαμψης, αξιοποιεί την πανδημία ως ευκαιρία εκκαθάρισης μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων ώστε να δημιουργηθούν νέοι όροι συσσώρευσης προς όφελος των μεγάλων και πολύ μεγάλων επιχειρήσεων. Απέναντι σε αυτό το σχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική συμμαχία προτείνει μια δέσμη μέτρων που αυξάνουν την πραγματική δαπάνη και στηρίζουν τη ρευστότητα αλλά και μια στρατηγική διαγραφής του ιδιωτικού χρέους το οποίο αποτελεί θηλειά στο λαιμό της ελληνικής οικονομίας και των νοικοκυριών. Και το μήνυμα για αυτή την πρόταση ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό διότι απαντά στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.
Με αφορμή και την πρόταση, μετατρέπεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα των «νοικοκυραίων»;
Καταρχάς, εγώ δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ αυτόν τον προσδιορισμό. Όταν κοιτάω την κοινωνία βλέπω κοινωνικές τάξεις, κοινωνικές ανάγκες, κοινωνικά συμφέροντα και ιδεολογίες. Ούτε νοικοκυραίους, ούτε ανοικοκύρευτους. Ο προσδιορισμός αυτός είναι ένα εφεύρημα της δεξιάς και είναι απολύτως παραπλανητικός. Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι να δημιουργήσει μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία μισθωτών εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών που στηρίζεται σε συγκεκριμένους κοινούς στόχους: Στήριξη των μισθών και ενίσχυση της διαπραγματευτικής και της αγοραστικής δύναμης τους, διαγραφή του ιδιωτικού χρέους, προσανατολισμό των πόρων στη μικρή και μεσαία επιχείρηση με στόχο την καταπολέμηση των ανισοτήτων και μια ισόρροπη ανάκαμψη, οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού κράτους που ικανοποιεί τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Και αυτό είναι το μοναδικό σχέδιο που αυτή τη στιγμή μπορεί να προσφέρει διέξοδο σε μια κοινωνία που βιώνει τις τραγικές συνέπειες της πολιτικής Μητσοτάκη.
Επομένως, να φανταστούμε ότι θα βρεθεί και στη πρώτη γραμμή των αντιδράσεων για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο;
Ακριβώς και νομίζω ότι είναι αυτονόητο. Το νομοσχέδιο αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου στη μισθωτή εργασία. Απλήρωτες υπερωρίες, εργοδοτική αυθαιρεσία, ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, απαγόρευση του συνδικαλισμού, κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης, της μοναδικής δηλαδή προστασίας των μισθωτής εργασίας απέναντι στην εργοδοσία. Είναι η κορωνίδα του σχεδίου της Νέας Δημοκρατίας, ο οδοστρωτήρας για τον οποίο έκανε λόγο ο κύριος Μητσοτάκης λίγα χρόνια πριν. Και σήμερα τον βλέπουμε μπροστά μας να πλησιάζει απειλητικά. Είναι λοιπόν αναγκαία και επιτακτική η κινητοποίηση όλων απέναντι σε αυτό το νομοσχέδιο. Εργαζομένων, ανέργων, νέων, μικρομεσαίων. Διότι ελάχιστοι θα κερδίζουν και εκατομμύρια θα χάσουν αν περάσει. Δε χαρακτήρισε τυχαία ο Αλέξης Τσίπρας αυτή τη μάχη «μητέρα των μαχών».
Στο αμιγώς πολιτικό κομμάτι, πιστεύετε ότι το σενάριο των πρόωρων εκλογών είναι όντως πιθανό;
Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει αλλά και κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα επαληθευτεί. Το έχω ξαναπεί: τα αινίγματα των αρχαίων Αιγυπτίων ήταν πρώτα από όλα αινίγματα για τους ίδιους τους αρχαίους Αιγυπτίους. Όμως είναι δεδομένο ότι στη σκέψη του κου Μητσοτάκη υπάρχει το σενάριο να προλάβει τις αρνητικές εξελίξεις από τις συνέπειες της πολιτικής του. Η κυβέρνηση είναι νομίζω δεδομένο ότι έχει μπει σε έναν κύκλο αναντίστρεπτης φθοράς και γι’ αυτό το λόγο δίνουν και παίρνουν τα σενάρια εκλογών. Αν τα πράγματα πήγαιναν καλά κανείς δε θα συζητούσε για εκλογές. Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι απολύτως έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο. Ειδικά το ενδεχόμενο των εκλογών είναι και μια ευκαιρία για τη διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής πλειοψηφίας και μιας δημοκρατικής αριστερής προοδευτικής διακυβέρνησης.
Μπορεί όμως να προκύψει μία προοδευτική κυβέρνηση στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση; Αν ναι, με ποιες δυνάμεις θα μπορούσατε να συνεργαστείτε;
Ο στόχος μας στις επόμενες εκλογές είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να αναδειχθεί πρώτο κόμμα. Αυτή είναι η κύρια προϋπόθεση για την προοδευτική κυβέρνηση. Εξάλλου, μόνο μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Διότι τότε θα κληθούν όλοι να επιλέξουν σε ποια πλευρά του ποταμού βρίσκονται. Στην πλευρά μιας επικίνδυνης και επιθετικής δεξιάς ή στην πλευρά της προοδευτικής και δημοκρατικής διακυβέρνησης για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών;
Μπορείτε να ανατρέψετε την δυσμενή για το κόμμα σας δημοσκοπική καταγραφή των τελευταίων μηνών και να διεκδικήσετε τη νίκη στις ερχόμενες εκλογές;
Τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων θα έλεγα ότι είναι πιο πολύπλοκα. Δε φαίνεται αυτή τη στιγμή μια απόλυτη κυριαρχία της ΝΔ αλλά αντίθετα καταγράφεται μείωση της διαφοράς με μεγάλη πτώση της ΝΔ και μια σταδιακή αύξηση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια περίοδο μετατοπίσεων, έντονων κοινωνικών διεργασιών, σε μια περίοδο που εγκυμονεί αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ της Αριστεράς. Ο πολιτικός χρόνος έχει πυκνώσει, η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση διογκώνεται και τα αδιέξοδα συσσωρεύονται. Επομένως, ο στόχος τώρα είναι να μετατραπεί αυτή η δυσαρέσκεια σε αίτημα για την αριστερή και προοδευτική διακυβέρνηση. Και προϋπόθεση για αυτό, είναι να συνεχίσουμε τη μαχητική αντιπολίτευση αλλά και την παρουσίαση ενός ρεαλιστικά ριζοσπαστικού προγράμματος που απαντά στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας: ανάγκες για την εργασία, την αναδιανομή εισοδημάτων, τη ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, τη στήριξη του κοινωνικού κράτους, την αποκατάσταση δημοκρατικών ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων.
- 1
- 2