Η αγορά εργασίας

Στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτέλεσε η απορρύθμιση της εργασίας με δομικού χαρακτήρα παρεμβάσεις στα δικαιώματα, με την κατάργηση του 8ωρου, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τις απλήρωτες υπερωρίες και τη γενικευμένη και ασύδοτη επισφάλεια. Αδήλωτη εργασία, κατάρρευση των ελεγκτικών μηχανισμών, υποαμειβόμενη και ανασφάλιστη εργασία κυριαρχούν σήμερα στο πεδίο.

Ο ιδεολογικός λόγος της Ν.Δ. επιμένει πως όποιος προσπαθεί αρκετά, τα καταφέρνει με βάση τις ικανότητές του, με βάση την ελεύθερη επιλογή του που καθίσταται δυνατή διά του ανταγωνισμού. Δεν υπάρχει όμως ατομική επιλογή, και μάλιστα ελεύθερη, στη μισθωτή εργασία.

Μόνο οι θεσμικές δομές κατοχυρώνουν και περιφρουρούν δικαιώματα. Ολα αυτά διαλύθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που έκανε απλώς τα χατίρια στους μεγάλους εργοδότες.

Μία νέα τετραετία Μητσοτάκη όλα αυτά όχι μόνο θα τα μετατρέψει σε παγιωμένη συνθήκη, αλλά θα υπάρξουν και νέες υποχωρήσεις γιατί πάντα το κεφάλαιο θα ζητάει περισσότερα. Ετσι ο κόσμος της δουλειάς θα δυσφορεί ανάμεσα στην εργασιακή ζούγκλα και τη μεγάλη παραίτηση, απροστάτευτος, χωρίς κατοχυρωμένα δικαιώματα, χωρίς έλεγχο.

Δημόσια αγαθά και δημόσια περιουσία

Ταυτόχρονα η μετατροπή των πεδίων άσκησης πολιτικής για την κοινωνική πλειονότητα από πλέγμα δημόσιων αγαθών και κοινωνικού κράτους σε ευκαιρία κερδοφορίας για τα ιδιωτικά κεφάλαια, για φονταμενταλιστές του νεοφιλελευθερισμού, όπως ο κ. Μητσοτάκης, είναι ο πυρήνας των ιδεολογικών τους εμμονών. Κατά την 4ετία Μητσοτάκη είδαμε το σχέδιο σε πλήρη ανάπτυξη. Ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ λίγο πριν την ενεργειακή κρίση.

Προχώρησε σε παρεμβάσεις ιδιωτικοποίησης της Υγείας μέσα στην πανδημική κρίση.

Εφάρμοσε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα πανεπιστήμια μόνο και μόνο για να ανοίξει ο δρόμος του κέρδους για τα ιδιωτικά κολέγια. Ιδιωτικοποίησε την επικουρική ασφάλιση με χαμένους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους φορολογούμενους και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και ευνοημένες μόνο μερικές μετρημένες στα δάχτυλα πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρείες-ολιγοπώλια.

Μια νέα τετραετία Μητσοτάκη θα κάνει ανεξέλεγκτη την κατάσταση σε αυτά τα πεδία και θα ανοίξει τον δρόμο νέων ιδιωτικοποιήσεων, με την κοινωνία να πληρώνει ακριβά για κάθε ανάγκη της. Η παγίωση αυτής της κατάστασης δεν μετατρέπει μόνο τα δημόσια αγαθά σε εμπόρευμα, δεν ξεπουλά δημόσιους πόρους και περιουσία, αλλά υπονομεύει την ίδια την κοινωνική συνοχή και το αίσθημα ασφάλειας για την κοινωνική πλειονότητα.

Η απόρρητη ελληνική δημοκρατία

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια πρωτοφανής επιχείρηση υπονόμευσης της δημοκρατίας, των θεσμών, του κράτους δικαίου. Η χώρα συγκλονίστηκε από το σκάνδαλο των υποκλοπών και από το δίδυμο σκάνδαλο της επιχείρησης συγκάλυψης από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη: παραβίασε το Σύνταγμα, εργαλειοποίησε το Κοινοβούλιο, επιτέθηκε στις ανεξάρτητες αρχές, πλήγωσε το σώμα της Δημοκρατίας μας.

H απερχόμενη κυβέρνηση οικοδόμησε ένα καθεστώς εξουσίας πέρα και έξω από τους κανόνες λειτουργίας της δημοκρατίας. Περιόρισε δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, λειτούργησε με άγρια καταστολή και αυταρχισμό απέναντι στα κινήματα της νεολαίας και τις λαϊκές διεκδικήσεις, υιοθέτησε τα υπαρκτά δίκτυα διαπλοκής και διαφθοράς στο εσωτερικό του κράτους, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε νέα, μετατρέποντας τους κρατικούς μηχανισμούς σε εκτελεστικούς βραχίονες των παράνομων και αντισυνταγματικών σχεδιασμών της. Λειτούργησε χωρίς φραγμό και μια νέα τετραετία Μητσοτάκη θα μετατρέψει μη αναστρέψιμα την Ελλάδα σε failed state.

Η επικείμενη εκλογική μάχη, επομένως, δεν έχει ως επίδικο αντικείμενο την εναλλακτική διαχείριση εντός του υπάρχοντος πλαισίου. Είναι στρατηγικού χαρακτήρα για τον πολιτικό και κοινωνικό προσανατολισμό της χώρας.

Το αποτέλεσμα της πολιτικής σύγκρουσης στις εκλογές της 21ης Μαΐου θα σφραγίσει για πολλά χρόνια την ελληνική πραγματικότητα. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία απαντά στους τρεις παραπάνω δομικούς κινδύνους. Με αύξηση των μισθών και ρύθμιση της αγοράς εργασίας, επέκταση του κοινωνικού κράτους και των κοινών αγαθών και αποκατάσταση των όρων δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος και της διοίκησης με κοινωνικό έλεγχο και πολιτική λογοδοσία.

Στις 21 Μαΐου επομένως όλοι οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες θα σταθούν με ευθύνη απέναντι στο ερώτημα: Μη αναστρέψιμη ζημιά για την κοινωνική πλειονότητα και τις ανάγκες της ή προοπτική και ελπίδα; Οι εκλογές στις 21 Μαΐου είναι κρίσιμες γιατί δεν κερδίζεται πάντα ο χαμένος χρόνος.