Monthly Archives : February 2021

Ο θάνατος κρατούμενου από απεργία πείνας, όσο αποκρουστικά και αν είναι τα εγκλήματα του, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός
Ο θάνατος κρατούμενου από απεργία πείνας, όσο αποκρουστικά και αν είναι τα εγκλήματα του, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. Η δημοκρατία μας δεν αναγνωρίζει το θάνατο ως ποινή για οποιοδήποτε έγκλημα, για οποιαδήποτε παράβαση των κανόνων που συγκροτούν τον κοινό κώδικα της συμβίωσης μας.
Μια τέτοια πιθανότητα θα αποτελούσε τομή ιστορικής σημασίας, θα σηματοδοτούσε μια ανεπίτρεπτη αλλαγή παραδείγματος από τον ευρωπαϊκό πολιτικό φιλελευθερισμό.
Και δεν πρέπει να το επιτρέψει κανείς μας.
𝝥𝞀𝝾𝝾𝝳𝝴𝞄𝞃𝝸𝝹ή 𝝳𝝸𝝰𝝹𝞄𝝱έ𝞀𝝼𝝶𝞂𝝶: 𝝘𝝸𝝰 έ𝝼𝝰 𝝼έ𝝾 𝝰ί𝞂𝝷𝝶𝝻𝝰 𝞃𝝾𝞄 𝞂𝞄𝝼𝝰𝝼ή𝝹𝝴𝝸𝝼

Άρθρο στο θέμα της Εφημερίδας των Συντακτών : Προοδευτική Διακυβέρνηση

Είναι πλέον κοινός πολιτικός τόπος ακόμα και μεταξύ των ισχυρών φίλων και υποστηρικτών του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η κυβέρνηση έχει εισέλθει σε έναν μάλλον αναντίστρεπτο κύκλο φθοράς. Η αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης που τη συνοδεύει είναι πλέον ολοκληρωτική και στρατηγικού χαρακτήρα. Δεν είναι απλώς αποτυχία διαχείρισης που σχετίζεται κυρίως με την τεχνοκρατική ανεπάρκεια ή την ανικανότητα των επιτελών του Μαξίμου και των Υπουργών αλλά είναι αποτυχία ενός μοντέλου οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, ενός μοντέλου βαθιά ταξικού, ιδεοληπτικού και εμμονικού. Την ώρα που η πανδημία ανέδειξε τα αδιέξοδα ακριβώς του νεοφιλελευθερισμού και ενώ σε άλλες χώρες της Ευρώπης κερδίζει έδαφος έστω πρόσκαιρα η ιδέα ότι η ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας αποτελεί το κλειδί για την επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης και την ώρα που στο πεδίο της οικονομίας εφαρμόζεται ένας ιδιότυπος κεϋνσιανισμός της κρίσης, η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένουν προσκολλημένοι εμμονικά σε έναν παρωχημένο και σκληρό νεοφιλελευθερισμό επαρχιωτικού τύπου. Συντριβή της εργασίας μέσω της ελαστικοποίησης και της μείωσης μισθών, εκκαθάριση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων ώστε να επιτευχθούν όροι συγκεντροποίησης κεφαλαίου, ιδιωτικοποιήσεις και ενίσχυση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων χωρίς εξασφαλίσεις προς όφελος του δημοσίου συνθέτουν ακριβώς την εικόνα αυτού του παρωχημένου μοντέλου που βρήκε την πιο καθαρή έκφραση του στην έκθεση Πισσαρίδη την οποία οικειοποιήθηκε στο σύνολο της η κυβέρνηση. Τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών είναι ήδη ορατά. Το μεγαλύτερης διάρκειας και ίσως πιο αποτυχημένο lockdown της Ευρώπης, η 2η μεγαλύτερη μείωση εισοδημάτων μισθωτών και μια ύφεση της τάξης του 11% δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που απειλεί μαζί με την ανθρωπιστική καταστροφή να μετατρέψει την κρίση του Covid σε μια νέα σαρωτική κρίση χρέους για την Ελλάδα.
 
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη και ενώ το ζήτημα της δημοκρατίας τίθεται πλέον με νέους όρους σε ολόκληρο τον κόσμο λόγω των ειδικών περιστάσεων εξαίρεσης που δημιουργούν τα μέτρα περιορισμού για την προστασία της δημόσιας υγείας η κυβέρνηση επιλέγει έναν εξαιρετικά επικίνδυνο δρόμο που άνοιξε ήδη από την περίοδο της Συμφωνίας των Πρεσπών: επενδύει σε υπερσυντηρητικές, ακροδεξιές ιδεολογίες και πρακτικές, που διεμβολίζουν τμήματα των λαϊκών στρωμάτων – για λόγους που δεν είναι της παρούσης να εξετάσουμε – τότε για να δημιουργήσει πλειοψηφικό ρεύμα, σήμερα για να εξακολουθήσει να έχει προσβάσεις σε αυτά και να μην καταρρεύσει υπό το βάρος της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Η έξαρση της κρατικής βίας και οι ρυθμίσεις πειθάρχησης που υιοθετούνται σήμερα από την κυβέρνηση δεν αποτελούν λοιπόν απλώς ή κυρίως τις προπαρασκευαστικές ενέργειες μιας στρατιωτικού τύπου αντιπαράθεσης και ενός κρεσέντου καταστολής έναντι των λαϊκών στρωμάτων των οποίων (υποτίθεται ότι) η εξέγερση επίκειται λόγω των σκληρών οικονομικών συνθηκών όπως θέλει να φαντάζεται ή να φαντασιώνεται μια κάποια αριστερά. Αποτελούν στοιχεία μιας πολύ πιο σύνθετης και εκλεπτυσμένης στρατηγικής ηγεμονίας που αξιοποιεί το φόβο, την ανασφάλεια, την απελπισία και το πληγωμένο αίσθημα αξιοπρέπειας τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων με τρόπους αντίστοιχους – αλλά όχι βέβαια συγκρίσιμους – με αυτούς των φασιστικών κομμάτων την περίοδο του μεσοπολέμου. Πρόκειται εδώ για την κατεξοχήν στρατηγική κατασκευής του εσωτερικού εχθρού μέσω της οποίας διατηρείται ή επιχειρείται να διατηρηθεί το αίσθημα του συνανήκειν, το αίσθημα ενός κοινού σκοπού μιας συντετριμμένης από την κρίση πλειοψηφίας.
 
Και είναι ακριβώς σε αυτό σημείο που αναδεικνύεται η επιτακτική ανάγκη, το επείγον της συγκρότησης ενός νέου αισθήματος του συνανήκειν που θα δημιουργήσει μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Ένα αίσθημα του συνανήκειν που δεν θα οικοδομείται γύρω από υποσχέσεις, λες και η μάχη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό είναι κάποιου είδους συνυποσχετικό – τη σχετική κριτική, σε άλλο συγκείμενο, έχει κάνει, εξάλλου, ο Αλτουσέρ στο Ρουσσώ – αλλά γύρω από κοινούς στόχους που καθορίζονται από την κοινότητα των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων. Πράγματα απλά αλλά και αναγκαία: ενίσχυση του συστήματος υγείας, στήριξη των μισθών, διαγραφή του ιδιωτικού χρέους, αξιοποίηση – πάντα επισφαλής – των ρωγμών εντός της ευρωπαϊκής ένωσης για την ανατροπή της ευρωζωνικής αρχιτεκτονικής και του Συμφώνου Σταθερότητας, διαφάνεια και καταπολέμηση της διαφθοράς, ενίσχυση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών με την έμπρακτη αμφισβήτηση των διακυβερνητικών πρακτικών της κοινωνίας της πειθαρχίας, και, βεβαίως, μια πολιτική ηθική της κοινής προσπάθειας και όχι του διαχωρισμού μεταξύ ελίτ και πληβείων που καλλιεργεί ο λουδοβικισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι ακριβώς αυτοί οι πολιτικοί στόχοι, και όχι υποσχέσεις, οι οποίοι συγκροτούν τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή για την προοδευτική διακυβέρνηση. Και εκεί, στο ρυθμό της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορούν και πρέπει να οικοδομηθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης, συνέργειας και συμπόρευσης των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που τους συμμερίζονται.
Συνέντευξη στο Libre.gr και την Άννα Φραγκάκη
Η «κυβερνώσα Αριστερά», μαζί κι εσείς, κατέβηκε πάλι στον δρόμο, με αφορμή το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Θεωρείτε πως το δόγμα «Νόμος και Τάξη» θα είναι τελικά καταστρεπτικό για την κυβέρνηση ή θα καταφέρει τελικά να «μπετονάρει» την ακροδεξιά τάση της ΝΔ, που αλληθωρίζει προς την Ελληνική Λύση;
𝝨το δρόμο κατέβηκε το φοιτητικό κίνημα, η εκπαιδευτική κοινότητα, οι μαθητές, οι καθηγητές και οι πανεπιστημιακοί για να αντιδράσουν και να αντισταθούν στο νομοσχέδιο Κεραμέως – Μητσοτάκη, ένα νομοσχέδιο καταστροφικό και επικίνδυνο και για το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και για την ακαδημαϊκή ελευθερία. Η κυβέρνηση βεβαίως επιχείρησε να λοιδορήσει τις κινητοποιήσεις αυτές, να χρεώσει ανευθυνότητα στο εκπαιδευτικό κίνημα, να το κατηγορήσει ότι αδιαφορεί για τη δημόσια υγεία. Όμως το επιχείρημα αυτό αντιστρέφεται. Η πραγματική ευθύνη και η αδιαφορία για την δημόσια υγεία βαραίνει την κυβέρνηση, η οποία επιμένει εν μέσω πανδημίας, σε μια εξαιρετική για όλους μας συνθήκη να προωθεί νομοσχέδια που εγείρουν κοινωνικές αντιδράσεις, αντιπαραθέσεις, συγκρούσεις. Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να επιμείνει. Έπρεπε να παγώσει το νομοσχέδιο, δεν υπήρχε κάποιο επείγον ή κάποια αδήριτη ανάγκη να το ψηφίσει. Μπορούσε να το επαναφέρει αν ήθελε, όπως έχει το δικαίωμα, μετά το πέρας της πανδημίας. Όμως, ήθελε, να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των κολλεγιαρχών και να προωθήσει την σκληρή δεξιά ατζέντα της καταστολής και του αυταρχισμού. Διότι αυτό της δίνει τη δυνατότητα να διατηρεί προσβάσεις στα υπερσυντηρητικά ακροατήρια που της έδωσαν και την εκλογική νίκη τον Ιούλιο του 2019. Είναι ακριβώς γι’αυτό που επενδύει στην όξυνση της κρατικής βίας. Η κοινωνική και οικονομική κρίση όμως έχει τέτοια σφοδρότητα που θα προκαλέσει μεγάλες ιδεολογικές και πολιτικές μετατοπίσεις. Το στοίχημα για μας είναι αυτές οι μετατοπίσεις να πάρουν αριστερό – προοδευτικό πρόσημο πράγμα που είναι απολύτως εφικτό.
Παρότι η κ. Ν. Κεραμέως εξισώνει το ελληνικό πανεπιστήμιο και χωρίς κριτήρια με τα ιδιωτικά κολλέγια η ΔΑΠ ΝΔΦΚ εξακολουθεί να είναι μπροστά στα ΑΕΙ. Που το αποδίδετε;
𝝖κούστε, νομίζω ότι αυτή η εικόνα είναι μάλλον ψευδής. Καταρχάς φοιτητικές εκλογές έχουν να γίνουν περισσότερα από δύο χρόνια αυτή τη στιγμή. Αλλά και με βάση τα τελευταία αποτελέσματα φαίνεται ότι η πλειοψηφία των φοιτητών και φοιτητριών στηρίζει παρατάξεις και σχήματα αριστερής κατεύθυνσης τα οποία απλώς καταγράφονται σε διαφορετικές εκδοχές της αριστεράς. Το μεγάλο πάντα πρόβλημα είναι η πολυδιάσπαση των δυνάμεων αυτό όμως δεν αναιρεί το ότι ο πολιτικός συσχετισμός μάλλον γέρνει προς τα αριστερά στο φοιτητικό κόσμο πράγμα που φαίνεται και από τις πολιτικές επιλογές των φοιτητών στις βουλευτικές εκλογές. Όσο για τη ΔΑΠ, η δύναμη που καταγράφει έχει να κάνει με τα πανίσχυρα δίκτυα εξουσίας, πελατειακών σχέσεων και εξαρτήσεων με αυτό που παλιότερα ονομάζαμε καθηγητικό κατεστημένο.
Με το νέο νομοσχέδιο υπολογίζεται πως θα κλείσουν δεκάδες σχολές κι αναμένεται να μείνουν εκτός απέξω περίπου 24-25.000 παιδιά και μαζί θα καταρρεύσουν φοιτητουπόλεις. Τι προτείνετε;
𝝤πως σας έλεγα προηγουμένως το άγχος της κυρίας Κεραμέως είναι να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των κολλεγιαρχών. Γι’ αυτό μειώνει τους εισακτέους και αλλάζει τους όρους διεξαγωγής των πανελλαδικών εξετάσεων μέσα σε μια χρονιά πρωτοφανούς κρίσης και τη στιγμή που τα παιδιά της φετινής τρίτης λυκείου έχουν χάσει όλη τη φετινή και τη μισή περσινή χρονιά. Πρόκειται εδώ για βάναυση, ακραία επιλογή ώστε να δημιουργηθεί πελατεία για τα ιδιωτικά κολλέγια. Η σκληρότητα της κυρίας Κεραμέως, η επιθετικότητα των παρεμβάσεων της, η εκδικητικότητα της απέναντι στους μαθητές και τις μαθήτριες που κάνουν μια τεράστια προσπάθεια σε μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά είναι πραγματικά αχαρακτήριστες. Ο μοναδικός της γνώμονας είναι το χρήμα που θα εισρεύσει στα ιδιωτικά κολλέγια, ούτε οι μαθητές, ούτε οι οικογένειες, ούτε οι φοιτητουπόλεις. Μόνο η πληρωμή τοις μετρητοίς.
 Αν η υγεία είναι το μείζον πρόβλημα, η οικονομία, όπως όλοι παραδέχονται, είναι σε πολύ κακή κατάσταση και των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Τι μηνύματα παίρνετε από την αγορά;
𝝜 κυβέρνηση δεν αξιοποίησε τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας από την αρχή της κρίσης και εξακολουθεί να υλοποιεί ένα σχέδιο πραγματικά καταστροφικό. Τα μηνύματα από τους εργαζόμενους και την αγορά είναι μηνύματα απόγνωσης και απελπισίας. Η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη, οι μισθωτοί έχουν τη δεύτερη μεγαλύτερη μείωση εισοδήματος, ο κόσμος της εστίασης έχει πλέον καταστραφεί, το λιανεμπόριο έχει καταρρεύσει. Η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει σε γενναία μέτρα ενίσχυσης και στήριξης της οικονομίας αξιοποίησε την κρίση ως ευκαιρία για να ελαστικοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις, να μειώσει τους μισθούς και να προωθήσει μια πολιτική εκκαθάρισης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων ώστε να δημιουργήσει ευνοϊκότερους όρους επέκτασης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Και όλα αυτά μέσα στην συνθήκη της πανδημικής κρίσης. Τα μέτρα που πήρε δεν ήταν απλώς ανεπαρκή αλλά ήταν και σε λάθος κατεύθυνση καθώς επιλέχτηκαν κυρίως οι αναβολές φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων και η επιστρεπτέα ενίσχυση. Έτσι έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο κορωνοχρέος το οποίο αποτελεί πραγματική θηλειά στο λαιμό της ελληνικής οικονομίας. Και το χειρότερο είναι ότι το διογκωμένο ιδιωτικό χρέος σε συνδυασμό με την τεράστια ύφεση που έχει την υπογραφή Μητσοτάκη κάνει πια ορατό τον κίνδυνο μιας νέας κρίσης του δημόσιου χρέους, ίσως χειρότερης από την κρίση του 2010.Είναι ακριβώς γι’αυτό που απαιτείται άμεση πολιτική στροφή. Για να γλυτώσουμε τα χειρότερα.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει κόσμος, που φοβάται και θεωρεί ότι τα μέτρα είναι επιβεβλημένα λόγω της πανδημίας. Τι διαφορετικό θα έκανε τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΜ;
𝝟αταρχάς να συνεννοηθούμε. Ποια μέτρα είναι αναγκαία; Η κυβέρνηση προχθές ανακοίνωσε ένα νέο τρίτο λοκντάουν στην Αθήνα πριν καν τελειώσει το δεύτερο. Και αυτό επειδή έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο. Έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα και περίμενε διαφορετικά αποτελέσματα: Άνοιξε τα σχολεία μετά τα Χριστούγεννα με τον ίδιο αριθμό ανά τάξη, χωρίς υποχρεωτικά τεστ, χωρίς αυστηρή ιχνηλάτηση κρουσμάτων και ο κορωνοϊός θέρισε. Άφησε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην τύχη τους και τους μεγάλους εργασιακούς χώρους χωρίς κανέναν έλεγχο. Δηλαδή απέτυχε να ελέγξει την κατάσταση και στις τρεις εστίες υπερμετάδοσης. Τα νέα μέτρα είναι ομολογία της αποτυχίας της. Την ίδια στιγμή το ΕΣΥ είναι στα όρια του και ο κύριος Μητσοτάκης μας είπε χθες ότι δεν μπορεί να γεννήσει εντατικολόγους. Μπορεί όμως να γλεντάει στην Ικαρία με 50 άτομα χλευάζοντας και προσβάλλοντας την νοημοσύνη και την προσπάθεια όλων των πολιτών που είμαστε κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια μας. Τι λέει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία: Πραγματική στήριξη του ΕΣΥ, αυξήσεις μισθών και νέες προσλήψεις, επίταξη των ιδιωτικών ΜΕΘ, μαζική δωρεάν συνταγογράφηση τεστ, αυστηρή ιχνηλάτηση, λιγότεροι μαθητές στις τάξεις, αυστηροί έλεγχοι στις βιομηχανικές ζώνες και τους μεγάλους εργασιακούς χώρους, ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, στήριξη της οικονομίας με διαγραφή ιδιωτικού χρέους και πραγματικά μέτρα επιδότησης εργαζομένων και επιχειρήσεων. Μόνο έτσι μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος στην τραγωδία.
Εκτός από την πανδημία έχουμε κρίση και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος σε συνέντευξή του σε μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα ανέφερε πως τρεις φορές αποφεύχθηκε θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, μέσα στο 2020. Πως βλέπετε εσείς τα ελληνοτουρκικά, δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορές προσεγγίσεις εντός της ΝΔ κι έντονη διαφωνία μεταξύ Μητσοτάκη – Σαμαρά;
𝝤 κύριος Μητσοτάκης είναι εγκλωβισμένος από τις ισορροπίες ή καλύτερα ανισορροπίες που επικρατούν στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Κάνει εξωτερική πολιτική με τα μάτια στον κύριο Σαμαρά και όχι με τα μάτια στο συμφέρον της χώρας και της ευρύτερης περιοχής. Είναι ένας αδύναμος, αμήχανος Πρωθυπουργός, έρμαιο των εσωκομματικών συγκρούσεων στη ΝΔ και ενώπιον των αδιεξόδων που ο ίδιος δημιούργησε στον εαυτό του. Επιχειρεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως δήθεν κεντρώο πολιτικό αλλά στήριξε την εκλογική του νίκη επενδύοντας σε ότι πιο συντηρητικό και σκληρά δεξιό έχει να επιδείξει η ελληνική κοινωνία. Μιλώ φυσικά για τη στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών. Έτσι σήμερα δεν μπορεί να παρουσιάσει μια συνεκτική στρατηγική, φοβάται να μιλήσει καθαρά, πηγαίνει με τη λογική του βλέποντας και κάνοντας και τελικά μόνο βλέπει και δεν κάνει τίποτα. Ούτε την τουρκική επιθετικότητα κατάφερε να περιορίσει ακολουθώντας στην αρχή την πολιτική του κατευνασμού που απέτυχε, ούτε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μπορεί να υπερασπιστεί ούτε να προωθήσει τον αναγκαίο διάλογο με την Τουρκία για την επίλυση των πραγματικών ζητημάτων. Απλώς αμήχανα παρακολουθεί τις εξελίξεις και γίνεται πλέον επικίνδυνος.
 Η κριτική, που γίνεται είναι πως και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΜ, υπάρχουν διαφορετικές φωνές και πως κυβερνά μία νομενκλατούρα, που δεν έχει μεγάλη επαφή με τα πραγματικά προβλήματα. Μπορεί τελικά να μειώσει την απόσταση με τη Νέα Δημοκρατία ο ΣΥΡΙΖΑ και να βγει νικητής στο νήμα, σε περίπτωση πρόωρων εκλογών;
𝝟αταρχάς από ποιον γίνεται αυτή η κριτική; Διαφορετικές φωνές, αποχρώσεις, πολιτική συζήτηση βεβαίως και υπάρχει. Όπως υπάρχει και κοινή στρατηγική στόχευση. Σας θυμίζω ότι το Σχέδιο Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία εγκρίθηκε λίγες μέρες πριν μετά από μια εξαιρετική συζήτηση ομόφωνα από το Πολιτικό Συμβούλιο. Χωρίς μάλιστα συμβιβασμούς αλλά με πραγματική διάθεση σύνθεσης. Την ίδια στιγμή το κόμμα μας προχωρά σε διαδικτυακές διαδικασίες συζήτησης και διαβούλευσης σε όλη την Ελλάδα στον ίδιο ρυθμό με εξωστρεφείς παρεμβάσεις παρουσίασης των πολιτικών μας προτάσεων. Η Αριστερά βρίσκεται σε θέση μάχης ώστε να μετατρέψει την διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια σε αίτημα για την πολιτική αλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση. Και το γεγονός ότι η κυβέρνηση μετά την στρατηγική της αποτυχία στην διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης έχει μπει σε έναν αναντίστρεπτο κύκλο φθοράς μας δείχνει ότι ακριβώς αυτή η μάχη και μπορεί και πρέπει να είναι νικηφόρα.
(Φωτογραφία Νικόλας Κοκοβλής)
Επίκαιρη επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
– Η αποτυχία της κυβέρνησης είναι ολοκληρωτική και λόγω ανικανότητας και ανεπάρκειας αλλά και αποτυχία στρατηγική, ιδεών και μοντέλου ανάπτυξης και κοινωνικής οργάνωσης.
– Ανακοινώθηκε τρίτο λοκντάουν πριν τελειώσει το δεύτερο. Η κυβέρνηση φαίνεται πως δεν έχει αλλάξει τίποτα στον τρόπο που αντιμετώπισε την πανδημία παρά το χρόνο που της έδωσε η κοινωνία και περιμένει διαφορετικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό μόνο των ανόητων: να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα.
– 𝚻𝛊 𝛅𝛆𝛎 έ𝛘𝛆𝛊 𝛂𝛌𝛌ά𝛏𝛆𝛊;
Με βάση διεθνείς μελέτες, υπάρχουν τρεις χώροι υπερμετάδοσης του ιού.
𝚷𝛒ώ𝛕𝛐𝛎, τα ΜΜΜ, για τα οποία μας λέγατε ότι δε μεταδίδεται και γι’ αυτό τα έχετε αφήσει στην τύχη τους. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν πιστεύετε σε δημόσιους συγκοινωνιακούς φορείς και η στρατηγική σας είναι να τους ιδιωτικοποιήσετε.
𝜟𝜺ύ𝝉𝜺𝝆𝝄𝝂, εστία υπερμετάδοσης είναι τα σχολεία, για τα οποία μας λέγατε ότι δεν μεταδίδεται μεταξύ των παιδιών, ενώ βλέπουμε ότι θερίζει. Και εσείς ανοίξατε τα σχολεία χωρίς μικρότερα τμήματα, χωρίς μαζικά τεστ, χωρίς ιχνηλατήσεις, χωρίς προστασία των παιδιών, των δασκάλων και των γονιών. Και κάνατε το ίδιο και μετά τα Χριστούγεννα, όπου οδηγηθήκαμε ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή διασπορά και έπειτα περιορισμός της λειτουργίας των σχολείων.
𝜯𝝆ί𝝉𝜼 εστία υπερμετάδοσης οι μεγάλοι εργασιακοί χώροι, εργοστάσια, τράπεζες κ.ο.κ. Και τι συνέβη; Εξαιτίας της κατάρρευσης του ΣΕΠΕ, δηλαδή επειδή δε θέλετε να περιορίσετε την εργοδοτική ασυδοσία, έχουμε τα περιστατικά της Δυτικής Αττικής, των Γιαννιτσών. Κ.ο.κ.
– Στρατηγική αποτυχία υπάρχει και στον οικονομικό τομέα. Ενώ είχατε όλες τις προϋποθέσεις επιλέξατε να αξιοποιήσετε την κρίση ως ευκαιρία, όχι για να ενισχύσετε την πραγματική οικονομία, το κοινωνικό κράτος, το ΕΣΥ και ενώ είχατε ρυθμισμένο χρέος, την ομπρέλα της ΕΚΤ και τις προτροπές της ΕΕ να δαπανήσετε χρήματα, την άρση των περιορισμών του Συμφώνου Σταθερότητας.
– Εσείς, λοιπόν, αξιοποιήσατε την ευκαιρία για μια συνολική αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας με εκκαθάριση αυτών των επιχειρήσεων που εσείς ονομάζετε δήθεν μη ανταγωνιστικές, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες στους οποίους στηρίξατε την εκλογική σας άνοδο. Θέλετε να τους εκκαθαρίσετε για να δημιουργηθούν νέοι όροι συσσώρευσης στην ελληνική οικονομία και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, στα πρότυπα της πολιτικής του ΔΝΤ 2010-2014.
– Η δεύτερη ευκαιρία που θέλετε να αξιοποιήσετε με την κρίση είναι η «εκκαθάριση των δυσκαμψιών στην εργασία», όπως την ονομάζουν ο νεοφιλελευθερισμός. Δηλαδή: ελαστικοποίηση, εκκαθάριση εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση μισθών που υποτίθεται πως θα λειτουργήσουν ως επενδυτικά κίνητρα μετά την κρίση.
– Πρόκειται για θατσερισμό από τα πανέρια. Την ώρα που όλη η Ευρώπη βλέπει ότι μπαίνουμε σε βαθιά ύφεση, επιλέγει αυτό που θα ονομάζαμε κεϋνσιανισμό της κρίσης, δηλαδή στήριξη της προσφοράς και της ζήτησης, στήριξη των κοινωνικών δομών. Ενώ εσείς είστε τόσο εμμονικοί, ιδεοληπτικοί, γενίτσαροι που δε βλέπετε πως χρειαζόμαστε αντικυκλικές πολιτικές αλλά επιμένετε να εφαρμόζετε έναν αποτυχημένο, συμπλεγματικό, επαρχιωτικού τύπου νεοφιλελευθερισμό. Αυτό είναι και το πρόβλημά σας. Ότι έχετε σύμπλεγμα κατωτερότητας και δε βλέπετε πως άλλες πολιτικές είναι αναγκαίες από αυτές που εφαρμόζετε.
– Συνεχίζετε στη διάλυση της αγοράς εργασίας, συντρίβετε τον κόσμο της εργασίας με κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, με απολύσεις, με κατάργηση της προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων, με μείωση μισθών, με απαξίωση του ΣΕΠΕ, με απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς να αντιμετωπίζετε τον κόβιντ ως επαγγελματική ασθένεια και φυσικά με ιδιωτικοποιήσεις.
– Ό,τι κάνατε στην εκπαίδευση για να εξυπηρετήσετε τους κολλεγιάρχες, έρχεστε να το κάνετε σήμερα στην κοινωνική ασφάλιση για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντα των μεγάλων, ιδιωτικών, πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στο πεδίο όχι πια της κοινωνικής μα της ιδιωτικής ασφάλισης.
– Αυτή είναι αποτυχία μοντέλου, ιδεών, στρατηγικού χαρακτήρα που έχει οδηγήσει σε ύφεση 11%. Τις συνέπειες της βιώνουμε στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Οδηγούν σε κοινωνικές μετατοπίσεις και κοινωνική δυσαρέσκεια που θα μετατραπεί σε αίτημα για την αριστερή και προοδευτική διακυβέρνηση.
Συζήτηση στη Βουλή επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στον υπουργό εργασίας Κωστή Χατζηδάκη για την προστασία των εργαζομένων, τη στήριξη του εισοδήματός τους, την κατοχύρωση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, την επαναφορά των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, τη διασφάλιση της Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας και την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Ζωντανά στον ΑΝΤ1 στην εκπομπή Καλημέρα Ελλάδα με τον Γιώργο Παπαδάκη

Δεν είναι δημοκρατία η κυβέρνηση να νομοθετεί και η κοινωνία να παρακολουθεί σιωπηλή. Να αποσύρει η κυβέρνηση το νομοσχέδιο για την παιδεία που πυροδοτεί κοινωνικές εντάσεις και να το επαναφέρει αν θέλει όταν περάσει η πανδημία

  • 1
  • 2