Ζωντανά στο στούντιο του ΣΚΑΪ ΤV στην εκπομπή “ΣΗΜΕΡΑ”
Ζωντανά στο στούντιο του ΣΚΑΪ ΤV στην εκπομπή “ΣΗΜΕΡΑ” με την Μαρία Αναστασοπούλου και τον Δημήτρη Οικονόμου
Εδώ και ένα χρόνο παρακολουθούσαν απλώς την Τουρκία
Κατηγορείτε την κυβέρνηση για έλλειψη στρατηγικής με την Τουρκία, αλλά και εσείς, ως αξιωματική αντιπολίτευση, δεν είναι λίγο αντιφατικό να ζητάτε μια αποτρεπτική κίνηση, με υπαρκτό το ρίσκο θερμού επεισοδίου και ταυτόχρονα διάλογο με την Τουρκία;
Το ότι η κυβέρνηση δεν έχει απολύτως καμία στρατηγική για την αντιμετώπιση των τουρκικών θέσεων και επιδιώξεων δεν είναι μια εύκολη αντιπολιτευτική ατάκα αλλά έχει επιβεβαιωθεί από τα πράγματα, από τα αποτελέσματα της κυβερνητικής αδράνειας και των βεβιασμένων κινήσεων που δημιουργούν ένα δυσμενές πεδίο για την επίλυση της διαφοράς μας με την Τουρκία. Εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση παρακολουθούσε απλώς την Τουρκία να κινείται στην διπλωματική και γεωπολιτική σκακιέρα, δεν αξιοποίησε σε κανένα σημείο τα διπλωματικά και πολιτικά εργαλεία που της παρείχε η απόφαση της Συνόδου Κορυφης του περσινού Ιουνίου για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία ενώ υπό την πίεση του Τουρκολιβυκού συμφώνου οδηγήθηκε σε μια άρον άρον συμφωνία με την Αίγυπτο η οποία ενέχει σοβαρές υποχωρήσεις που δεν ενισχύουν τις θέσεις της χώρας σε σχέση με την Τουρκία. Τώρα για το αν η θέση του Σύριζα είναι αντιφατική σας απαντώ ότι όχι μόνο δεν είναι αντιφατική αλλά είναι και η μοναδική πραγματικά βιώσιμη πολιτική στρατηγική για τη χώρα: έχουμε δηλώσει σαφώς ότι εμείς επιδιώκουμε την έναρξη διερευνητικών για να οδηγηθούμε στη Χάγη, πράγμα που δεν έχει ξεκαθαρίσει ο κος Μητσοτάκης, αλλά την ίδια στιγμή όταν προέκυψε ζήτημα ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα το 2018 το αποτρέψαμε με αποφασιστικότητα χωρίς να υπάρξει απειλή θερμού επεισοδίου. Διότι η επιλογή των διερευνητικών και της Χάγης απαιτεί ταυτόχρονα μια στάση αποφασιστικότητας που δεν αποδυναμώνει τα νομικά μας επιχειρήματα.
Πως κρίνετε την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία και ποια θα είναι η στάση στη Βουλή;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβέρνηση διαπραγματευόταν με την Αίγυπτο για τη σύναψη μιας τμηματικής συμφωνίας για την οριοθέτηση ΑΟΖ. Τμηματικής συμφωνίας καθώς γνωρίζουμε ότι η συνολική διευθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να συναινέσουμε στην παρούσα συμφωνία που κατά τη γνώμη μας δεν ενισχύει τις θέσεις της χώρας στην ελληνοτουρκική διαφορά και η οποία εμπεριέχει σοβαρές υποχωρήσεις οι οποίες έγιναν εξαιτίας της κυβερνητικής αδράνειας και υπό την πίεση των τουρκικών διπλωματικών ενεργειών τον τελευταίο χρόνο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα που τάσσεται υπέρ μιας ενεργούς εξωτερικής πολιτικής, επίλυσης διαφορών, έχει μια τέτοια στρατηγική με την Τουρκία, αντίστοιχη με τη συμφωνία των Πρεσπών;
Η εμβληματική πλέον συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να αποτελεί οδοδείκτη για την εξωτερική πολιτική της χώρας συνολικά. Διπλωματικός και πολιτικός διάλογος, κατανόηση του ετέρου και των θέσεων του, ενεργητική και νομικά τεκμηριωμένη υπεράσπιση των θέσεων της χώρας, ειλικρινής βούληση να επιλυθεί και να μην μετατεθεί το πρόβλημα αλλά και φυσικά αποφασιστικότητα απέναντι στο εσωτερικό ακροδεξιο μέτωπο. Οι βασικές αυτές αρχές πρέπει να καθοδηγούν την εξωτερική μας πολιτική και στην διαφορά με την Τουρκία η οποία φυσικά είναι πιο πολύπλοκη. Έχει όμως κοινά χαρακτηριστικά: Υπάρχει ένα εξωτερικό και ένα εσωτερικό μέτωπο: η Τουρκία πρέπει να αναγκαστεί να αποδεχτεί τον διάλογο ώστε να οδηγηθούμε σε διερευνητικές για τη Χάγη με θέμα την διαφορά μας για την υφαλοκρηπίδα / ΑΟΖ αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να ηττηθεί το εθνικιστικό ακροδεξιό μέτωπο στο εσωτερικό της χώρας που διακινεί θέσεις και απόψεις ανόητες, επικίνδυνες και σε απόσταση από τους ορισμούς του διεθνούς δικαίου. Διότι το διεθνές δίκαιο και ο σεβασμός του είναι εδώ εξαιρετικά κρίσιμα και αποτελούν τον βασικό πυλώνα στήριξης των θέσεων μας. Οφείλουμε όμως να ξέρουμε τι ορίζει και όχι απλώς να το επικαλούμαστε, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει πάντα στην δημόσια συζήτηση στη χώρα.
Γιατί αντιδράτε τόσο έντονα στο πόρισμα της επιτροπής Πισσαριδη;
Το πόρισμα της επιτροπής Πισσαρίδη δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επανάληψη όλων των εμμονών και των ιδεοληψιών του προγράμματος του ΔΝΤ για τη χώρα. Σκληρός νεοφιλελευθερισμός, ταξική μεροληψία και αδιαφορία για τις συνθήκες ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας. Για όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής ζωής φταίνε σύμφωνα με το πόρισμα οι εργαζόμενοι. Το σχέδιο Πισσαρίδη εισηγείται την απορρύθμιση και την ευελιξία στην αγορά εργασίας, τη μείωση μισθών και την εκκαθάριση όσων μικρών επιχειρήσεων θεωρηθούν μη ανταγωνιστικές στη νέα συνθήκη της πανδημίας. Ο οικονομικός κανιβαλισμός του νεοφιλελευθερισμού στην πιο καθαρή εκδοχή του. Αντίστοιχης εμπνευσης και οι προτάσεις για το ασφαλιστικό που επαναφέρουν το δόγμα Πινοσέτ για την ιδιωτικοποίηση του δεύτερου πυλώνα ασφάλισης που θα το πληρώσουν συνταξιούχοι και εργαζόμενοι. Οι συνταγές αυτές δεν είναι μόνο κοινωνικά επικίνδυνες αλλά έχουν αποδειχτεί και οικονομικά ατελέσφορες. Οι εργαζόμενοι και η κοινωνία έχουν ανάγκη από ένα συνολικά διαφορετικό παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο με στήριξη της εργασίας, οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού κράτους, αύξηση μισθών και ενίσχυση της απασχόλησης. Αυτά αποτυπώθηκαν εξάλλου στα δύο ενδιάμεσα σχέδια προτάσεων που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους προηγούμενους μήνες και θα αποτυπωθούν αναλυτικά και στο πρόγραμμα που θα κατατεθεί εν όψει του Συνεδρίου μας.
Βλέπουμε το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έντονα αποκλίνουσες απόψεις για τα εθνικά, αλληλοσπαραγμό για μια ανάρτηση σχετικά με την γιορτή της Παναγίας, ορισμένους να μιλούν για “αριστερίστικες εκκρεμότητες” και να απειλούν με εκκαθαρίσεις και άλλους να κάνουν λόγο για συντηρητική στροφή. Μήπως, όντως, υπάρχει πρόβλημα συμβίωσης του 3% και το 30%;
Νομίζω ότι κάποιοι, ευτυχώς λίγοι, σύντροφοι και συντρόφισσες δεν λειτουργούν πάντα με βάση το καλό του κόμματος αλλά έχοντας διαφορετικές προτεραιότητες. Δεν εκφράζουν την συντριπτική πλειοψηφία των μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που αντιλαμβάνονται ότι ο πολιτικός διάλογος, η κριτική, η σύνθεση απόψεων σε ένα ριζοσπαστικό στρατηγικό σχέδιο για την πολιτική αλλαγή και τον κοινωνικό μετασχηματισμό είναι αναγκαία στοιχεία για τον ΣΥΡΙΖΑ του αύριο. Όσον αφορά τις δημοσιογραφικές σχηματοποιήσεις περί του 3% και του 30% θα σας έλεγα ότι το μόνο που επιτυγχάνουν όταν υιοθετούνται από στελέχη μας είναι να αποδυναμώνουν τη συλλογική προσπάθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε μέσα από μεγάλες δυσκολίες, έντονο πολιτικό διάλογο και πάντοτε με ριζοσπαστικό, αριστερό και λαϊκό πρόσημο να κερδίσει αλλεπάλληλες πολιτικές μάχες και θα το ξανακάνει.