Τα ερωτήματα, η αγανάκτηση αλλά και η ντροπή για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης πολλαπλασιάζονται τις τελευταίες μέρες. Η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζεται. Πρόκειται για γενοκτονική πολιτική, όχι για εθνοκάθαρση. Διότι ο στόχος μπορεί να είναι ο εκτοπισμός, αλλά η γενοκτονία είναι το μέσο που επιλέγεται. 32 χρόνια πριν έγραφε ο Γάλλος φιλόσοφος Ζιλ Ντελέζ σε ένα κείμενό του με τίτλο “Οι Ινδιάνοι της Παλαιστίνης” πράγματα απολύτως επίκαιρα και φαίνεται σαν να μην έχουμε προχωρήσει ούτε μισό εκατοστό προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα, φαίνεται να έχουμε κάνει πολλά βήματα πίσω ως ανθρωπότητα. Αναρωτιέμαι 32 χρόνια μετά τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Αναρωτιέμαι γιατί δεν υπογράφει η κυβέρνηση το κείμενο έκκλησης για να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, καταδικάζοντας έτσι και εσείς χιλιάδες βρέφη, αμάχους, μητέρες σε αργό και βασανιστικό θάνατο; Ακόμα και η Γερμανία είναι μέσα στις 24 χώρες οι οποίες υπογράφουν την έκκληση. Ποιος στρατηγικός, πολιτικός, εθνικός δήθεν υπολογισμός μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την άρνηση και αυτή τη σιωπή; Με ποια ηθική βάση μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να εξακολουθεί τον σφιχτό εναγκαλισμό με τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου; Ποιο εθνικό συμφέρον δικαιολογεί την αρνητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην πρόταση για να επιβληθούν κυρώσεις στην κυβέρνηση του Ισραήλ; Γιατί ψήφισε αρνητικά στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών; Η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών και ο ίδιος ο κύριος Μητσοτάκης, που δια της σιωπής και της στάσης του στιγματίζουν ιστορικά τη χώρα και μας ντροπιάζουν όλους και όλες ανεξαιρέτως καταδικάζουν ιστορικά τη χώρα στη ντροπή. Εμείς δεν πρόκειται να ανεχθούμε αυτή τη σιωπή. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ώστε να σταματήσει η γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ και η καταδίκη χιλιάδων εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε φρικτό και βασανιστικό θάνατο.