Πριν αναφερθώ στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, δεν μπορώ και εγώ παρά να χαιρετίσω τη μεγάλη απεργία, την πανελλαδική σήμερα απεργία των νοσοκομειακών γιατρών και των νοσηλευτών. Απεργία και δίκαιη και απαραίτητη απέναντι σε μια πολιτική που όχι μόνο υποβαθμίζει το ΕΣΥ, αλλά ανοίγει και την πόρτα του Εθνικού Συστήματος Υγείας στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και στο κέρδος. Και είναι δυστύχημα το γεγονός ότι δεν έχουμε εδώ και τον υπουργό Υγείας, ο οποίος βρήκε πάρα πολλά να πει σε σχέση με τα όσα του καταλογίζονται τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν βρήκε μια κουβέντα να πει στην προηγούμενή του παρέμβαση για την κατάσταση στην οποία έχει την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας. Eίμαστε μπροστά σε κίνδυνο ολοκληρωτικού πολέμου. Το Ισραήλ ετοιμάζεται για αντίποινα στο Ιράν. Ο πόλεμος επεκτείνεται στο Λίβανο και το ερώτημα είναι η Ευρώπη τι ακριβώς κάνει; Η στάση της Ευρώπης αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι απλώς ανεπαρκής και κατώτερη και κατώτερη των περιστάσεων. Η στάση και της Ευρώπης και της Ελλάδας είναι απολύτως επικίνδυνη. Διότι ενώ συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση επιλέγει να βαθύνει τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. Aναρωτιέμαι για πόσο καιρό θα συνεχίζεται και ως ΠΑΣΟΚ αλλά και ως ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζετε την πολιτική της κούρσας εξοπλισμών. Τα ψηφίσατε πέρσι στον προϋπολογισμό. Φέτος τι θα κάνετε; H στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο έγκλημα που συντελείται στη Μέση Ανατολή δεν είναι μόνο ανεπαρκής και κατώτερη των περιστάσεων. Είναι επικίνδυνη. Απαιτούμε: – άμεση αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης – άμεση ειρηνευτική πρωτοβουλία της ΕΕ – άμεση διακοπή κάθε συνεργασίας της ελληνικής κυβέρνησης με το κράτος του Ισραήλ μέχρι να σταματήσει το έγκλημα – άμεση πρωτοβουλία για επιβολή κυρώσεων στο κράτος του Ισραήλ από την ΕΕ