Έχετε παρατηρήσει ότι εδώ και δύο μήνες από τότε που έσκασαν τα πρώτα δημοσιεύματα περί παρακολούθησης Χατζηδάκη, παρακολούθησης Φλώρου κλπ, άλλαξε το αφήγημα της κυβέρνησης. Δεν μιλά πια ο κ. Οικονόμου για νόμιμες παρακολουθήσεις. Μιλάει για κάποια ρυπαρά δίκτυα τι είναι αυτά τα ρυπαρά δίκτυα, ποιος συμμετέχει σε αυτά τα ρυπαρά δίκτυα; Είναι η κυρία Βλάχου, είναι ο κ. Κοντολέων, μέλος του ρυπαρού δικτύου. Όπου είναι τοποθετημένος εκεί από τον πρωθυπουργό ήταν οι υποδιοικητές της ΕΥΠ, οι οποίοι έμειναν στη θέση τους και μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου μέλη των ρυπαρών αυτών δικτύων. Ήταν και ο κ. Δημητριάδης ρυπαρό δίκτυο που έφυγε. Δηλαδή ο άνθρωπος ο οποίος ήταν γενικός γραμματέας του πρωθυπουργού επί τρία χρόνια ήταν μέλος αυτού του ρυπαρού δικτύου; Ο κύριος Μητσοτάκης έχει δύο επιλογές αν θέλετε οδούς για να υπερασπίσει τον εαυτό του. Η μία είναι ότι είναι απολύτως ανίκανος να είναι πρωθυπουργός, διότι κάτω από τη μύτη του, η υπηρεσία της οποίας προΐστατο, παρακολουθούσε τους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς ο ίδιος να έχει πάρει χαμπάρι τίποτα. Άρα λοιπόν είναι επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια. Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος αποφασίζει και προΐσταται του ΚΥΣΕΑ, το οποίο παίρνει αποφάσεις που σχετίζονται με την Εθνική Άμυνα, με την εθνική ασφάλεια να μη γνωρίζει ότι ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ είναι ύποπτος ως εθνικός κίνδυνος. Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να μην γνωρίζει ότι αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ο οποίος επίσης έχει κρίσιμο ρόλο στην Εθνική άμυνα, έχει κρίσιμο ρόλο στα εξοπλιστικά προγράμματα του είναι ύποπτος ως εθνικός κίνδυνος. Άρα λοιπόν, αν συμβαίνει αυτό, ο κύριος Μητσοτάκης δεν κάνει για πρωθυπουργός, αλλά δυστυχώς το πράγμα είναι χειρότερο. Διότι ο κύριος Μητσοτάκης ήξερε, ήξερε, προΐστατο, έστησε έναν ολόκληρο μηχανισμό.