Ανεξαρτήτως των δημοσκοπήσεων, η ανάγκη της πολιτικής αλλαγής είναι επιτακτική για το κράτος δικαίου, για την προάσπιση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών, για το ζήτημα της καθημερινότητας των πολιτών. Για παράδειγμα, προ 10 ημερών η κυβέρνηση αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει το ΕΣΥ και χθες ο κ. Πλεύρης ανακοίνωσε ότι θα κλείσει τα πρώτα νοσοκομεία στο πιλοτικό πρόγραμμα το οποίο εφαρμόζει η κυβέρνηση ήδη από την Κρήτη και ότι θα μειώσει τους προϋπολογισμούς για το Εθνικό Σύστημα Υγείας
Yπάρχει μια προσπάθεια παράκαμψης του ζητήματος με διάφορα επικοινωνιακά σόου του κ. Σταϊκούρα εδώ και καιρό, όπου καλεί τους τραπεζίτες στο κοινοβούλιο, ανταλλάσσουν διαφορετικές προσεγγίσεις επί των θεμάτων των δανείων, αλλά την ώρα που έρχεται στη Βουλή ως αρμόδιος υπουργός για να νομοθετήσει, νομοθετεί μόνο προς όφελος των μεγάλων τραπεζικών ιδρυμάτων. Πρώτον, ο κ. Σταϊκούρας συνέδεσε τον Ηρακλή, δηλαδή τις εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου για τα κόκκινα δάνεια που στην πραγματικότητα δόθηκαν, για να περάσουν αυτά τα κόκκινα δάνεια από τις τράπεζες στα λεγόμενα funds, χωρίς να γίνεται προηγούμενη πρόταση ρύθμισης στον οφειλέτη, αντίθετα από ότι όριζε ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 δηλαδή ότι πριν από οποιαδήποτε μεταβίβαση δανείου, έπρεπε να γίνει πρόταση ρύθμισης από τον πιστωτή στον οφειλέτη. Δεύτερον, όλες οι μεταβιβάσεις έγιναν πια αφορολόγητες, δηλαδή απελευθερώθηκε πλήρως η μεταπώληση κόκκινων δανείων από τις τράπεζες προς τα funds αυτά, τα οποία ως βασικό στόχο έχουν τους πλειστηριασμούς, έτσι ώστε να μπορέσουν να αντλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος. Επίσης, η κυβέρνηση ψήφισε ένα πτωχευτικό νόμο, ο οποίος για πρώτη φορά προβλέπει τη χρεοκοπία των ιδιωτών, όχι των εμπόρων και έχει ως βασικό εργαλείο “εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος” τον εκπλειστηριασμό των περιουσιών των πολιτών. Άρα, όταν ο κ. Σταϊκούρας φέρει το βάρος αυτών των πολιτικών επιλογών, δε μπορεί να μας λέει ότι ανταλλάσσει μπινελίκια με τις τράπεζες. Είναι πραγματικά θλιβερό ένας υπουργός Οικονομικών να φτάνει σε αυτά τα σημεία διαχείρισης σοβαρών ζητημάτων με όρους απλώς και μόνο επικοινωνίας