Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης:

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ

Ο κος Μητσοτάκης επέλεξε να παρουσιάσει τις προγραμματικές του στοχεύσεις ως αυτονόητες αλήθειες επιλογή που αναδεικνύει έναν υφέρποντα ολοκληρωτισμό και μια σαφή αλαζονεία. Τόσο όμως από αυτά που είπε όσο και από αυτά που δεν είπε προκύπτει η σαφής δεξιότατη πολιτική του κατεύθυνση:

OIKONOMIA
Επανέλαβε τη δεξιά κοινοτοπία ότι η μείωση φόρων στις επιχειρήσεις (4% από το 2020 και όχι από το 2019 όπως θέλησε να το παρουσιάσει) αρκεί από μόνη της για την ενίσχυση της ανάκαμψης πράγμα που από την Θάτσερ και τον Ρήγκαν μέχρι τον Μάκρι και τον Τραμπ δεν έχει αποδειχθεί ποτέ και πουθενά. Το μόνο που μπορεί να κάνει από μόνη της η λογική του trickle-down economics που η κυβέρνηση της ΝΔ ενστερνίζεται είναι να αυξήσει τις ανισότητες στην ελληνική κοινωνία και να οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε δυσεπίλυτα πολιτικά προβλήματα.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ
Δεν μας είπε ο κος Μητοστάκης πού θα βρει τον χώρο για να υλοποιήσει αυτήν την πολιτική των φορολογικών ελαφρύνσεων κατά κύριο λόγο στις μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι ήταν απολύτως κρυπτικός σε ζητήματα όπως πχ το αφορολόγητο. Μόνο μία σχετική φράση ακούστηκε κατά την ομιλία του αυτή περί διεύρυνσης της φορολογικής βάσης. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον το ΔΝΤ περιγράφει την ανάγκη για μείωση του αφορολόγητου. Επομένως σε αυτό το σημείο χρειάζονται διευκρινίσεις τόσο από τον νέο ΥΠΟΙΚ όσο και από τον ΠΘ.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Για αυτόν το λόγο ήταν απολύτως κρυπτικός και ως προς τις δεσμεύσεις του για το κοινωνικό κράτος και την πρόνοια. Δεν είπε ούτε λέξη για το ασφαλιστικό σύστημα, ούτε λέξη για τα κοινωνικά επιδόματα, ούτε λέξη για τη χρηματοδότηση της υγείας. Οι μόνες του δεσμεύσεις αφορούσαν τη μείωση των εισακτέων στην 3βάθμια εκπαίδευση και καμία δέσμευση για το ζήτημα των αναπληρωτών καθηγητών, το μεγάλο πρόβλημα που η προηγούμενη κυβέρνηση επιχείρησε να εκκινήσει τη λύση του μέσα από την διαδικασία πρόσληψης 10.500 μόνιμων καθηγητών. Όλα αυτά είναι σιωπές που θα πρέπει να διεκρινιστούν.

ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Κάτι άλλο που μας κάνει πραγματικά ανήσυχους είναι το γεγονός ότι ο κος Μητσοτάκης δεν είπε λέξη για το τι σκοπεύει να κάνει με την αγορά εργασίας. Σκοπεύει να καταργήσει ή να διατηρήσει την επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων δηλαδή την αρχή της επεκτασιμότητας και την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης; Γιατί θυμίζω ότι κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο είχε ασκήσει δριμύτατη κριτική και τις είχε καταψηφίσει. Δεν είπε λέξη για τον κατώτατο μισθό, ούτε λέξη για τις 3ετίες. Το μόνο που πρόλαβε να κάνει είναι να καταργήσει την αυτοτέλεια του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας που λειτουργούσε επιχειρησιακά ώστε να διατηρείται η νομιμότητα στην αγορά εργασίας. Επομένως το ερώτημα είναι ο κος Μητσοτάκης σκοπεύει στην «εκκαθάριση των δυσκαμψιών της αγοράς εργασίας» δηλαδή των εργατικών δικαιωμάτων και κεκτημένων; Θα διατηρήσει ή θα καταργήσει τα βήματα που έγιναν την προηγούμενη περίοδο για την επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας;

Θα μπορούσα να επισημάνω και άλλες σιωπές ή ρητές δεσμεύσεις του κου Μητσοτάκη οι οποίες καθόλου πολιτικά ουδέτερες δεν ήταν όπως το σχέδιο για τις ΔΕΗ. Ή σημεία που αναδεικνύουν αναδρομικά την αντιπολιτευτική υποκρισία της ΝΔ σε σειρά ζητημάτων όπως η Δικαιοσύνη, η Διαφάνεια, οι Πρέσπες κλπ. Εδώ θα είμαστε για να δούμε ποιες είναι οι βασικές στοχεύσεις και η βασική προγραμματική λογική αυτής της κυβέρνησης. Θέλοντας πάντως να συνοψίσω θα πω το εξής:



Η πολιτική του κου Μητσοτάκη δεν είναι καθόλου ουδέτερη. Είναι ένα κράμα νεοφιλελευθερισμού, αυταρχισμού και εκδικητικότητας. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα μας βρει απολύτως απέναντι.