image Στο κυριακάτικο παζάρι ρακοσυλλεκτών στον Ελαιώνα image Debate στο «News 24/7» με τον κ. Κακλαμάνη

Δίνουμε μάχη για να μην επιστρέψουμε στο παρελθόν της χρεοκοπίας, της διαφθοράς, της συντριβής της εργασίας

Συνέντευξη στην ε/φ ΕΦΣΥΝ και τον δημοσιογράφο Δ. Τερζή:


Πρώτη φορά στη διαδικασία υποψηφιότητας και εκλογής. Πώς μοιάζει ως εμπειρία; Τι περιμένετε από τον κόσμο και τι να περιμένει ο κόσμος της Α Αθήνας από εσάς;


Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Ήμουν υποψήφιος το 2007 και το 2009 με το ΣΥΡΙΖΑ στην Α Αθήνας, σε μια άλλη συγκυρία, σε μια άλλη πολιτική συνθήκη και για τη χώρα και για το ΣΥΡΙΖΑ και προφανώς σε πολύ μικρότερη ηλικία. Από τότε εξάλλου έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η οικονομική κρίση και τα μνημόνια πέρασαν πάνω από την κοινωνία, κατεδάφισαν ζωές και προσδοκίες, οδήγησαν σε αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος και των συσχετισμών, μετασχημάτισαν συνειδήσεις και ταυτότητες, ατομικές και συλλογικές. Και αυτό που σήμερα γίνεται άμεσα σαφές από την επαφή με τους πολίτες είναι ότι έχουν ανάγκη να συζητήσουν, άλλοι να εκφράσουν τις κριτικές και τις αντιρρήσεις τους, άλλοι τη ματαίωση και την απογοήτευση από την πολιτική, άλλοι τη θερμή ή την κριτική τους στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ο πλούτος εξάλλου της δημοκρατίας και σίγουρα η διαδικασία της αδιαμεσολάβητης επαφής σε κάνει σοφότερο. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με μια προεκλογική εκστρατεία υποσχέσεων. Νομίζω ότι ο κόσμος περιμένει από μας, από το ΣΥΡΙΖΑ μια ειλικρινή απάντηση στα ερωτήματα του, έναν καθαρό προγραμματικό λόγο και συγκεκριμένους στόχους. Αυτό που μπορώ εγώ να πω είναι ότι μετά από τέσσεραμιση χρόνια διακυβέρνησης η Ελλάδα είναι μια άλλη χώρα. Βρίσκεται εκτός μνημονίου με μεγάλες προοπτικές ανάκαμψης, έγιναν σοβαρά βήματα επαναρύθμισης της αγοράς εργασίας, άρχισε να χτίζεται ένα αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, μειώθηκε ο κοινωνικός αποκλεισμός, δεν βρίσκόμαστε πλέον στη δίνη της ανθρωπιστικής κρίσης και της ύφεσης. Από δω και στο εξής το στόιχημα είναι να μην γυρίσουμε πίσω στις ίδιες πολιτικές που οδήγησαν στην χρεοκοπία της χώρας.

Διατελέσατε για αρκετό διάστημα κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ποια θα θεωρούσατε την καλύτερη και ποια τη χειρότερη στιγμή κατά τη διάρκεια της θητείας σας;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω στιγμές, γιατί ήταν πολύ πυκνή όλη αυτή η θητεία. Ήταν μακράν η πιο απαιτητική εμπειρία της ζωής μου, δεδομένου ότι αυτή η κυβέρνηση είχε και έχει απεναντί της ένα τεράστιο μιντιακό οικοδόμημα που περιμένει το παραμικρό – ακόμα και λεκτικό – ολίσθημα για να επιτεθεί. Πάντως δύο από τις καλύτερες στιγμές ήταν η μέρα της αύξησης του κατώτατου μισθού και η ιστορική ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών στο ελληνικό κοινοβούλιο. Οι χειρότερες μέρες χωρίς αμφιβολία ήταν εκείνες της τραγωδίας στο Μάτι.


Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να ανατρέψει μια μεγάλη διαφορά σε λίγες μέρες. Η κάλπη των ευρωεκλογών έδειξε ότι το αφήγημα «θα έρθει η Ν.Δ. και η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της» δεν απέδωσε όπως φάνηκε. Θα αποδώσει τώρα και αν ναι, γιατί; 

Το ερώτημα σήμερα είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο των Ευρωεκλογών. Την επόμενη Κυριακή αποφασίζουμε ποιά θα είναι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της χώρας στις 8 Ιουλίου ενώ είναι δεδομένο ότι οι Ευρωεκλογές δίνουν την δυνατότητα να εκφραστεί και η δυσαρέσκεια και η κριτική χωρίς μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες, ενώ ευνοούν παραδοσιακά και την αποχή.
Ως προς το αφήγημα ή την διαμόρφωση του πολιτικού μας λόγου δεν συμφωνώ α ότι έχουν μονοδιάστατο χαρακτήρα. Δεν ποντάρουμε στο φόβο ωστόσο οφείλουμε να προειδοποιήσουμε τους πολίτες για το αντικοινωνικό πρόγραμμα της ΝΔ ειδικά τη στιγμή που ο κος Μητσοτάκης έχει δώσει εντολή για σιγή ασυρμάτου στα στελέχη του. Πάρτε για παράδειγμα την υπόθεση του ασφαλιστικού. Η ΝΔ δεν λέει κουβέντα πλέον για το τι σχεδιάζει να κάνει. Και νομίζω ότι εμείς έχουμε υποχρέωση να μιλήσουμε για τους κινδύνους που συνεπάγεται η πολιτική της για τους συνταξιούχους, τους νέους εργαζόμενους αλλά και για τον ίδιο το θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης. Το ίδιο ισχύει για τα εργασιακά και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τα ατομικά δικαιώματα, το κοινωνικό κράτος, το δημόσιο τομέα όπου θέλουν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο εργολαβιών αντί για αξιόπιστες δημόσιες υπηρεσίες. Άρα λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με μια πολιτική που ποντάρει στο φόβο αλλά για προγραμματική αντιπαράθεση πάνω στα μείζονα.


Έχετε περάσει από τη νεολαία του κόμματος, είστε «παιδί» της. Συμμερίζεστε την κριτική που γίνεται στο κόμμα ότι έχασε κάθε επαφή με την κοινωνία, απομονώθηκε, με αποτέλεσμα να μην έχει έρεισμα σε αυτήν, κάτι που αποτυπώθηκε και στις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών;

Αν ίσχυαν όλα αυτά δεν θα είχαν στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ 1,3 εκατομμύρια πολίτες στις ευρωεκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απλά έρεισμα αλλά και ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που εγγυάται μια προοδευτική πορεία για τη χώρα και την κοινωνία. Φυσικά και συμμερίζομαι την κριτική ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας ώστε να πετύχουμε την αντιστοίχιση της πολιτικής και εκλογικής μας επιρροής με την οργανωτική ανάπτυξη του κόμματος και αυτό είναι ένα πρόβλημα που συμφωνώ ότι επηρέασε το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Όμως όλα αυτά δεν είναι της παρούσης. Σήμερα δίνουμε μια μάχη για να μην επιστρέψουμε στο παρελθόν της χρεοκοπίας, της διαφθοράς, της συντριβής της εργασίας. Δίνουμε μια μάχη που αφορά το μέλλον των πολιτών αυτής της χώρας. Και στόχος είναι να συνεχίσουμε στην κατεύθυνση της μείωσης των ανισοτήτων, της στήριξης της κοινωνικής πλειοψηφίας, της βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης για όλους.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει την ανατροπή, ποιοι είναι οι τομείς στους οποίους θα πρέπει να δώσει άμεση προτεραιότητα;

Οι τομείς στους οποίους αναφέρεται το πρόγραμμα μας. Νέες και καλύτερες δουλειές, συνεχίζοντας το δρόμο που έχουμε χαράξει μέχρι σήμερα. Ανάπτυξη για όλους, με ένα σοβαρό παραγωγικό μοντέλο και με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και τη φύση. Δικαιότερη φορολογία, με ελαφρύνσεις σε πρώτη φάση στον κόσμο που σήκωσε τα μεγαλύτερα βάρη της κρίσης. Ασφάλεια και αλληλεγγύη για όλη την κοινωνία, με ισχυρή Υγεία, Παιδεία και Πρόνοια και με ένα δίκαιο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα. Και τέλος, ένα νέο κράτος, σύγχρονο και λειτουργικό με την πλήρη ψηφιοποίηση του αλλά και ένα κράτος που θα σέβεται και θα διευρύνει διαρκώς τα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες.